12 haur, 12 konsola

Ez, ez da Telecincoren “12 meses, 12 causas” kanpainaren martxoko leloa. Ez dut imitazio kutre bat izateko asmorik. 12 haur ziren aurrekoan nire herriko plazan (beste edozein herritakoa ere izan zitekeen) jolasean ari zirenak. Horrera artea ez dago ezer berezirik. Kasua da ez zirela ari izkutaketan, harrapaketan, dindanetan, goman, futbolean edo beraien mundu txikia aurkitzeko abenturan intsektuak harrapatzen. Bakoitza bere konsolaren pantailari itsatsita zegoen. Nik hau pasa dut, begira ze egin dudan esaten zuten baina bururik ia altxatu gabe. Denak jokuen argi txatxuekin hipnotizaturik.

Begira gelditu nintzen momentu labur batez eta gizartea hobekien laburbiltzen zuen egoera zela bururatu zitzaidan. Nahiz eta igandea izan eta gurasoek ezer egitekorik ez eduki, umeak bakarrik zeuden.Gurasoek ez zuten haur plasta haiek (bai, behin hazten direnean traba bihurtzen dira, dirudienez) aguantatzeko eta beraiekin jolasteko gogorik. Haur bakoitza bere mundu indibidualista eta egoista baterako bidea egiten eta gizartea pasibo norbaitek egingo du zerbait pentsatuz.

Gaur egungo haurrek ez dituzte zulatzen galtzak, ez dituzte zikintzen eta belar usainez eramaten jertseak eta ez dituzte gastatzen zapatilak (hobeto, pentsatuko du guraso askok, ba ez!). Gastu hori guztia inbertsio on eta ezinbestekoa da bakoitzaren haurren etorkizunean. Ondasun materiala suntsitzen dabiltzanean imajinazioa, elkartasuna, laguntasuna eta beharrezko eta premiazko diren beste hamaika balore ikasten dituzte. Gerora, gurasoek beraien haurrentzako espero duten lanpostu duin hoietan eskatzen diren ezaugarri asko.

Lehen etxean bakarrik ibiltzen ginen konsolekin, besteak beste ez genuelako konsola eramangarririk. Gero, pixkanaka kalera ateratzen hasi ginen gure jolaskide elektronikoa. Orainberarekin eta beste lagun batzurekin gelditzen gara, garrantzia makinak duelarik. Gizartearen garapen teknologikoa, onera, ez dakit. Hori bakoitzaren aburu eta ikuspuntuen araberakoa da.

Esperantza daukat berandu baino lehenago ohartuko direla zein urrezko denbora galtzen ari diren. Bizitzako zatirik polit eta garrantzitsuenetarikoa. Agian, hemendik 10 urtera eta atzera begiratzean konturatuko dira zeinen tentelak izan ziren beraien haurtzaroa honela desaprobetxatuz. Orduan, beranduegi izan liteke galdutako denbora berreskuratzeko.