Pedro Lopez de Larrea 2008-2009

---

Pedro Lope de Larrea ikastola - Agurain – 5.A

Artzai gezurtia

 

Behin batean artzain bat

20 urterekin,

ibiltzen zena beti

umore onarekin,

bere txakurrarekin

ta makilarekin,

mendira atera zen

Bere ardiekin.

 

Mendira joan zen bera

bokata hartuta

eta bera zegoen

oso aspertuta

harri bat hartu zuen

hasi zen keinuka…

otsoa zetorrela

hasi zen oihuka

 

Artzainak beti zeukan

ondoan txakurra,

artzain hori bazen bai

pittin bat maltzurra.

Otsoa zetorrela…

hori bai beldurra!

Otsorik ez zegoen

dena zen gezurra.

 

Artzainak esan zuen:

- Lagundu mesedez!

- harrapatuko dugu,

ez du egingo ihes!

Eta artzaina heldu zen

etxera oso errez.

Berriro gezurra zen

eta otsorik ez!

 

Baina zer gertatu zen

Esango dugu hara:

otsoa etorri zen

nolako ikara!

Herrira oihuka doa

laguntza eskatzera…

- ez dizugu sinisten

gezurti bat zara!

 

Otsoak ardi denak

hantxe jan zituen

artzain gaztea hasi

zen negar egiten

badakizue denek

moraleja zein den:

Saia gaitezen beti

Egia esaten!

Pedro Lope de Larrea ikastola - Agurain – 5.B

3 txerritxoak marina doorren

 

Txerritxoek etxean

ez zuten ikasten,

hirurek ez zioten

inori laguntzen…

Amari ez zitzaion

batere gustatzen,

zikinegiak ziren

ta bota zituen.

 

Txikiak ezagutu

txerritxo polita

ta hurrengo egunean

izan zuen zita,

eta egun horretan

ez zegoen jantzita…

Amonaren etxera

Joan zen korrika

 

Ertaina lagunekin

zegoen bilduta,

zeuden bere kotxean

basotik galduta.

Poliziak hartuta

jarri zion multa,

zubi baten azpira

joan zen erotuta

 

Handiena zebilen

etxetik etxera

berak pentsatzen zuen

ze etxe ote da?

Forondara joan zen

hegazkina hartzera,

handiena joan zen

Marina door-rera

 

Beste biak ta amona

atzetik joan ziren.

Terrazan eguzkitan

whisky bat edaten,

hirurak ari ziren

jacuzzi-an bainatzen…

eta une horretan

otsoa heldu zen.

 

Amona ta txerriak

piztinan sartuta

amonak pixa egin

txerriak purruta

ta otsoa zegoen

piztinan oihuka…

eta gaixoa hil zen

intoxikatuta.

 

 

Pedro Lope de Larrea ikastola - Agurain – 6.B

Iraultza baserrian

 

Ba omen zen behin baserri baten

txerritxo handi bat kortan

egun guztia pasatzen zuen

erdi jaten erdi lotan

 

ta horrelako egun batean

lasai zegola lastotan

baserritarrak entzun zituen

haien artean hizketan

 

Emakumea:

San Martin eguna iristen da ta

zerbait jateko behar dugu

txerritxo handia badugu ta

txorixoak eingo ditugu

 

Gizona:

Bai oso ondo iruditzen zait

Bai z ure proposamena

Eta txerritxoa hilko dugu

Nahiz ematen digun pena

 

Ta San Martin eguna

hurbil zegoenez,

heriotza usaindurik

hasi zen negarrez

- nola egin behar dut

nik hemendik ihes?

Besteei esan zien

- Lagundu mesedez!

 

Animaliak elkartu ziren

eta txakurra erdian

- Gure txerria ipini dute

oso egoera larrian

gaur bera izan da, bihar beste bat,

Hurrengoan zu agian…

Eta horrela montatu zuten

Iraultza bat baserrian

 

Lehenbizikoa behia izan zen

kaka egin goitik behera,

ardiak azkar eraman zuen

bere ilea tranpara

artzaina erori, giltzak ere bai

ta animaliak atera…

Eta azkenean guzti-guztiek

alde egin zuten kalera!

 

 

 

 

Pedro Lope de Larrea ikastola - Agurain – 6.A

Hartz emea eta hartz arra

 

Ba omen ziren, koba batean

hartz emea eta arra

egun batean hartz emeari

irten zitzaion adarra

 

- ta esan zion zergatik ote

niri adarra jartzea?

Alde hemendik lotsagabea

hau ez da zure etxea!

 

- Agur laztana etxetik noa

Beste neska bat hartzera

Ez baduzu nahi  nirekin bizi

Niretzat askoz hobe da!

 

Hartz emea haserretu

ta joan zen korrika

zuhaitz baten azpian

negarrez hasita,

begietatik malko

gazi bat jausita…

Orduan egin zion

hontzari bisita

 

-         Nire maiteak jarri

zizkidan adarrak

- horrelakoak dira

maitia hartz harrak

- baina maite nituen

bere hatzaparrak…

- bila zazu beste bat

ta akabo negarrak!

 

(Hartz emeak ez zuen bere gustuko beste animaliarik aurkitu eta etxera bueltatu zen)

 

Etxera heldu eta ondoren

aurkitu zuen bakarrik,

begietara begiratuta

obatu zuen gerritik,

eta ondoren muxu bat eman

ta ez dago esan beharrik,

larrua jotzen hasi ziren ta

bukatu zuten poz-pozik!