Mi vida perra

Aurreko egunean , LaBi-ko Estravagario delako programa hori ikusten.

Ez dakit zer gertatzen zaidan programa horrekin: txarra da, aspergarria, grisa, aurkezlea ere pesimoa, eta hala ere masokismoak jota edo hari begira gelditzen naiz sarritan. Baina aurreko egunekoa gehiegi izan zen.

Hiru tipo zueden mahaian, aurkezlearekin batera: Ray Loriga malditoa - erre eta erre, Bukowski zitatzen-, ezagutzen ez nuen beste nobelista gaztea - oso urduri, izerditan - eta neska bat, txakur batekin. Bai, txakur handi, zaldien antzeko arraza horretako txakur batekin. Platoan. Horrekin bakarrik gaizki hasi ginen, begikoa hartu nion neskari. Nik txakurrak gorroto ditudalako. Fobia terriblea diet. Batez ere handiei. Baita telebistan agertzen direnean ere.

Baina okerrena tipa honen hizkera entzun nuenean etorri zen: "super chungo, ¿sabes?", "super harta de rollos de una noche y tal", "unas paranoias mentales de la hostia". Ziur txakurra ere lotsatuta zegoela. Ni behintzat banengoen, baina hala ere ezin kanala aldatu edo ohera joan. Bukaeraraino ailegatu nahi nuen.

Gero bere izena agertu zen grafismoz pantailan: Almudena Montero. Apuntatuta. Nire zerrenda beltzan.

Eta gero programa horretan bere presentziaren arrazoia: bere blogean oinarriturik liburu bat argitaratua zuen. Kristoren berria zirudien: lehenengo bloga paperean!

Bada, hondora ailegatzeko asmoarekin hurrengo egunean liburutegi batean sartu eta blog argitaratu hura topatu nuen. Ez zitzaidan kostatu: Novedades apalean zegoen, begi bistan.

Ireki eta berriro lotsa. Bridget Jones kastizo bat zen hura, oso txabakanoa, topikoz beteta. Hogeitamar urte inguruko emakume ezkongabe baten abentura banalak ad infinitum errepikatuak. Gaizki idatziak gainera. Inongo graziarik gabe. Eta txakur madarikatuari erreferentziaz beterik.

Pena eman zidan. Batetik ez dakit zenbateraino duen zentzua bloga paperean argitaratzeak, zenbateraino ez ote duen galtzen bere esentzia: gaurkotasuna, efimerotasuna, interaktibitatea. Eta bestetik blog bat argitaratzekotan (lehenengoa! zergatik obsesio hura lehen aldiarekin?) nik ez nuke indibidua horrena aukeratuko.

Eta batez ere ez nuke bere presentzia (eta bere txakurrarena) literatur saio serio batean onartuko. Baina badakizue gauza graziosoa? Almudena delakoak Estravagario programan egiten du lan. Kredituak ikusten gelditzen bazarete ikusiko duzue. Asesora literaria: Almudena Montero. Guau