Gau-txorien damua

Aukeratu behar da, errobotak ez garenok behintzat aukeratu behar dugu: gaua ala eguna, that’s the question. Eta nik gaua hoberizten dut jai garai hauetan. Kontzertuak, txosnak, jende-multzoa… gau-txorientzako gauzak.

Baina gaur lagun batek atera nau ohetik, bazkaltzeko-edo. Apetiturik gabe joan naiz hitzordura, begi-zulo inportanteekin, hiru parranda kontsekutiboen ostean. Eta bat-batean agertu zait aspaldian ahaztutako hura, argitzen den misterio baten moduan: umetxoak eta bere globoak, txarangak, blusa deskolgatuak, zezenetara doazen gizon bibotedunak, tonboletako pelutxe-hartzak. Festaren beste aldea, alegia.

Nire begi-zuloak gauean disimulatzea erraza da. Eguzkitara, ordea, irudi nahiko dekadentea nuela sentitu dut lagunarengana jotzen nuen bitartean. Haurtzaroko festak gogoratu ditut, goizeko hamarretan esnatzen nintzenean, neskaz jantzirik barraketara joateko.

Orain aukeratu behar, eta gaua hoberizten jarraitzen dut. Iluntasunak eskaintzen digun askatasuna, eta disimulua.