Abesti terapeutikoak
Bada epel eta goxo sentiarazten gaituen abestirik. Bada noizean behin entzun behar dugun doinurik. Badira hilabete batzuk pasata gorputzak eskatu egiten dizkigun kantak. Esaterako, niri honekin gertatzen zait gazte garaitik. Eta honekin ere bai, duela urte batzuk lehen aldiz entzun nuenetik.
Hurrengo hau ere, duela gutxi aurkitutako bitxia, horrelako bat bihurtzeko bidean dut: Monteverdi-ren madrigal eder hau, "Si dolce è'l tormento" (Oinazea gozoa bada), batez ere Paolo Fresu eta Uri Caineren bertsio liluragarri honetan. Entzun, eta gero jarraituko dugu berbaz. Oraintxe arte:
Bertsiorik kanonikoena, ordea, txundituta utziko zaituen ahotsez kantatua dagoen hau dela diote adituek. Entzun. Eta gozatu.
Eta hona hemen kantaren hitzak, italiera goxoan:
Si dolce è'l tormento
Ch'in seno mi sta,
Ch'io vivo contento
Per cruda beltà.
Nel ciel di bellezza
S'accreschi fierezza
Et manchi pietà
Che sempre qual scoglio
All'onda d'orgoglio
Mia fede sarà.
La speme fallace
Rivolgam' il piè.
Diletto ne pace
Non scendano a me.
E l'empia ch'adoro
Mi nieghi ristoro
Di buona mercè
Tra doglia infinita,
Tra speme tradita
Vivrà la mia fè.
Per foco e per gelo
Riposo non hò.
Nel porto del Cielo
Riposo haverò.
Se colpo mortale
Con rigido strale
Il cor m'impiagò,
Cangiando mia sorte
Col dardo di morte
Il cor sanerò.
Se fiamma d'amore
Già mai non sentì
Quel riggido core
Ch'il cor mi rapì
Se nega pietate
La cruda beltate
Che l'alma invaghì
Ben fia che dolente,
Pentita e languente
Sospirimi un dì.
Iruzkinak
Utzi iruzkina: