Labankadak geltokian

Tranbiatik jeitsi eta bertan ikusten dut, egunero. Begira geratzen natzaio autobusa heldu bitartean. Amets egiten dut autobusa sekula iritsiko ez dela, betiko geratuko naizela berari begira. Urrun gaudenean ez diot begirada gainetik kentzen. Hurbil gaudenean, noizbehinka begirada zuzendu eta berearekin gurutzatzen da. Ziztadak, labankadak bihotzean.
Ezin dut jasan bere begirada, ezin dut jasan nabaritzen dudan asetasun uholdea. Begirada gerriruntz jeitsi dut. Berriro aurpegira begiratu dut. Niri begira dago. Biok ezikusiarena egin dugu, batak bestearen begirada ukatuz, behin eta berriro, autobusa iritsi arte. Hotzikara epelen zaparrada. Bihar berriro ikusiko dugu elkar. Berriro zabalduko dizkit eguneroko zauriak, bere begiradaz egindako labankada sakon eta maitakorrez.