DBH3-ko ipuinak

---

 

DBH3-ko 2.hiruilekoan Gorka Sarasolak historia bat egiteko arduratu zigun proiektu bezala, banakako historio bat non geure sormena, askatu eta geure gustoko historiak idazteko aukera izan genuen.

Ibai:

RIVERDALE

Dena Riverdale izeneko herri lasai batean hasi zen, hainbat gauza gertatu eta gero. Ez zen ezer lehen bezelakoa. Dena Mikelen hilketaren ondorioz gertatu zen,  kaleetan beldurra zebilen. Baina bueno urteak pasa ondoren, dena lasaitzen joan zen, bere ingurukoek faltan botatzen zuten Mikel, baina beraien bizitzarekin jarraitu behar zuten.

Uda bukatu zen eta gazteek beraien lehen urtea zuten unibertsitatean. Denek gogo handiak zituzten kurtsoari ekiteko: lagun berriak egin, eskolaz aldatu… Betty eta Archie lagun minak ziren eta unibertsitatera elkarrekin joteko gelditu ziren. Bettyk gogo asko zituen ikasturterako eta Archiek aldiz, futboleko talde berrian sartzeko. Betty prest zegoen Archieren etxe azpian haren zain eta hau entzun zen: 

      -Mugitu zaitez Archie Betty zain dago eta!!!- esan zuen bere aitak.

Bbety barrez hasi zen, beti bezala berandu bait zebilen bere laguna. 

-Eiii, zermoduz Betty?- esan zuen barrez.

-Ondo, kurtso berrirako gogotsu jejeje, uda osoan ez zara batere aldatu Archie!!!- esan zuen pozkor.

Klaserako bidean zijoaztela Cherylekin topatu ziren POP tabernan. POP taberna Ordiziko taberna ospetsuena da, kontzertu eta batido zoragarriak egiten dituzte.

Oso arraro ikusten zuten Cheryl, oraindik ez zuen bere anaiaren hilketa gainditu.

-Kaixo Cheryl, zermoduz zaude?- esan zuen alai eta ausart.

Cherylek ez zuen erantzun eta aurpegi txarrarekin begiratu zituen biak.

Bbety eta Archie kezkatsu gelditu ziren, Cherylen begiradarekin, eta  halako batean Jughed  azaldu zen:

-Zuek, entzun al duzue azkeneko albistea?- esan zuen Jughedtek.

-Ez, zer gertatu da ba?- erantzun zuen Bbetyk kezkati.

-Mikelen gorpua aurkitu dute, Sweetwater ibaiean.

-Benetan!!!- erreakzionatu zuten azkar.

-Aaaa horregaitik egongo zen Cheryle horrela.

Gauzak horrela, unibertsitatera heldu ziren eta kontzertu bat zegoen ikasleei ongi etorria egiteko. Hori bai zela kurtso berria hasteko modu ona!

ll

Udara osoan zehar, Cherylen anaiaren hilketan asko  pentsatu dut eta zeinek eta zergatik hil duen ez jakiteak buruhauste galanta sortarazi dit eta burua lehertzear daukat. Gaur gauean, ikasturte berriko festa dago POP tabernan eta talde ezberdinak egongo dira eta jende mordoa elkartuko gara, irrikitan nago, ea udako istorio  hori burutik kentzea lortzen dudan.

Festarako prestatzen konturatu naiz ez dudala ezer janzteko eta Veronikari deitu diot:

    -Kaixo Veronika! Festarako ez dakit zer jantzi, ba al duzu zerbait niretzako modukoa?

    - Bai noski, nahi baduzu etorri nire etxera eta batera prepatzen gara.

- Bale ba oraintxe noa.

Bidean, Veronikak niretzako zein look prestatu ote duen imaginatzen joan naiz. Berak gusto handia du, baina ausart samarra eta nik ez dakit horretarako gogorik dudan. Ondo pasatu nahi dut, hori da garrantitsuena. 

Iritsi naiz bere etxera, gogotsu iritsi naiz bere etxera, baina prestatu duena ikusirik, desanimatu egin naiz, ez bait zait prestatutako looka gustatu. Zer da hau! nik ez dut hau jantzi nahi! pentsatu dut, baina nola esan nire lagunari bera ez hasarratzeko.

    -Ze pollita benetan, ez nuen espero horrelakoa izango zenik- esan diot.

    -Benetan Betty? ez nengoen oso seguru gustatuko zintzaizunik.

Azkenean egia esan diot, ez zait batere gustatzen gezurretan ibiltzea eta gutxiago nire lagunekin. Egia esan ondoren, lasai geratu naiz eta gainera, Veronikak ulertu du eta ez du gaizki hartu. Bion artean, beste look bat adostu dugu eta poz-pozik atera gara etxetik parranda on bat egiteko prest.

Dena prest zegoen  bakoitza bere bikotearikin, traje elegante batekin eta ikastolara bidean.

POP izugarri apainduta zuten, dantzaleku erdian diskoteka bola handi bat zegoen zintzilik, millaka kolore egiten zituen eta atearen ondoan janaria eta zukuak hartzeko mahi luze bat zegoen. Hori bai zela kurtsoa ondo asteko modua, lagunekin dantzan, barrez, momentuero mogitzen hari ginen, ezin ginen geldirik egon baina alako batean or ikusi nituen Veronika eta Archi . Oso juntu zeuden, belarrira hitz egiten zion eta bapatean muxu bat eman zuten.

 Zur eta lur gelditu nintzen eta alde egin nuen dantzalditio. Asarre nengoen baina aldi berean poztu egiten nintzen Veronikaz. Nire hasarreak alde batera utzita dantzaldira itzuli nintzen eta atean zeuden nitaz galdezka. 

    -Ikusi al duzue Betty?-esan zuen Veronikak ikaratuta.

     -Eiiii hemen nago!!!

    -Beety kezkatuta geunden. Nora joan zara?

    -Zuei biai muxu ematen ikustean korrika egin dut alde.

Hau dena alde batera uztea erabaki genuen eta dantzaldiaz disfrutatzea, ez genuen nahi alako egun bat tontakeri batengatik izurratzea. Festara sartu ginen eta dantzan hari ginela futbol taldeko kapitana etorri zitzaidan eta soinekin botaka egin zidan,mozkortuta zegoen. Asarre eta lotsati  komuneratz joan nintzen soinekoa garbitzera. Komunean nengoela, norbait entzun nuen negarrez, atea ireki eta Cheryly zegoen. Kezkatuta ahala esan zion:

-Zer gertatzen da Cheryly?- galdetu nion larri.

    -Ez dakit, baina festa hau ikustean eta nire anaia ez egotean gaizki sentitzen naiz.

Une hartan konturatu nintzen, gazteen bizia bipolarra dela, momentuero gure emozioak aldatzen joaten dira, une batean oso pozik bagaude baina edozein momentuetan izorratu daiteke dana.

III

Nire pentsamentuak guztiz aztuta, konturatu nintzen, Mikelen hilketaren kasua guztiz utzita nuela eta ez zuela hori merezi. Tabernako atarira atera nintzen haize pixka bat hartzera eta momentu hartan mezu bat iritsi zitzaidan. Twitterreko mezu bat zen, Anonymus izeneko pertsona batek argitaratutakoa. Mezuak  ahala zioen:

Kurtso berriko festan zaidutenei: emen zuen hartean nago, ez dakizue zein naizen baina ni naiz Mikel hil zuen pertsona eta errepikatzeko gogotsu nago.

Kontuz ibili eta gau ona izan.

 Ezin nuen sinistu irakurtzen hari nintzena, ezin da egia izan.Beldurtuta barruratz abiatu nintzen eta ordurako besteek ere irakurrita zuten mezua. Korrika bizian atera ziren danak, baina musika taldeak or jarraitzen zuen.  Ikertzaile ospetsu batek ala esaten zuen:

Gauzak argitzeko ondo begiratu behar dela utsunea non dagoen konturatzeko.

Tabernan musika taldea eta ni bakarrik geunden eta beraiei adi-adi begira jarri nintzen, eta abeslaria falta zea konturatzean dena argi ikusi nuen. Beldurrak jota komunetara egin nuen ihes eta atea irekitzearekin batera berarekin topo egin nuen. Aurrez aurre geunden eta bera pistolarekin niregana zuzenduz. Konturatu nintzen,  poliziak esan zuen bezela, Parabelum markakoa zela pistola. Izututa korrika egin nuen alde, baina ezkerreko ankan tiro egin zidan. Une hartan MIkelen  irudia etorri zitzaidan eta amorro biziz bere gainera bota nintzen eta pistola kentzea lortu nuen. Orduntxe, nire lagunek abixatuta,  polizia agertu zen eta abeslaria atxilotu egin  zuten. Ni berriz…hostitalera eraman ninduten. Han bai hartu nuela atseden.

 

 

 

 

 

 

 

 

MAIALEN:

- Maialen Aranburu  !          - 1 -Kapitulua- Ezer onik ez. 

 

2019 zen, DBH-ko 3. ikasturtea bukatu berri zituen eta udako lehen egunak gozatzen zebilen . Oporretan egon harren , ondo zekien asteartea zela , izan ere , mutil lagunarekin hitzordua zuen 6-etan betiko parkeko bankuan . Berandu zetorren eta Eiderren pazientzia amaitzen zihoan .  Mezu bat jaso orduko, negar betean hasi zen .Eiderren begi marroiak malkoz bete ziren , eta esku leunak aurpegi zurirantz bideratzen zituen malkoak lehortzeko.  Mezuek Markelek beste bat musukatu zuela zihoen. 

Sentimendu tristea sentitzen zuela etxera abiatu zen ,bidean ia lurrera erori harren. Bidean  malkoa berriro erortzeko puntuan sumatzen zuen. Etxera sartu, atea danbateko batez itxi , eta bere gean sartu zen .  Haserre zegoen , ez zekien zer egin ,jada inor geratzen ez zitzaiola sentitzen zuen . 

Momentu hartan norbaitek atea jo zuen …. Tok-tok 

 

• Edonor dela ere,  bakarrik egon nahi dut - esan zuen , benetan norbaiti kontatu naiz zion baina bere ahots zakarrak kontrakoa adierazten zuen . 
• Ni naiz - esan zuen amak sartu bitartean .- Zer gertatzen zaizu Eider ? ia atea bera bota duzu, eta ez da ohikoa - amak irribarre gozoa eskaini zion; aurpegian arduratua zegoela antzematen zitzaion eta Eiderrek bazekien . 
• Ezer ere ez - erantzun zion . Ama ohean eserita zegoela manta gainetik bota zion , oraindik ere irribarre lasaia zeraman. 
• Edozer dela ere , badakizu beti entzungo zaitudala.- Eiderren aurpegia guztiz aldatu zen orain malkorik gabe geratu zen . 

Momentu batez lasaitu arren , gertatutakoaz gogoratu eta aurpegia amorratu egin zitzaion. Horren eraginez , amari mespretxuaz erantzun zion . 

Amaren espresioa guztiz marmartua zen orain , bere ile marroia eskuan bildu eta atetik atera zen . 

Eider bakarrik zegoen berriro ere , lehen baina okerrago sentitzen zen orain. Kontsolatzeko, amonak oparitutako armonika jotzen saiatu zen ; baina alferrikakoa izan zen . 

 

Gau hartan etxeko giroa ez zen lasaia , ama alabak haserre , aita nekatua eta anaia ezer ere ulertzen ez zuela . 

Afaltzeko garaia eltzean , denak isilik zeuden anaiak isiltasuna hautsi arte . 

 

• Zer moduz joan zaizue eguna ? 
• Gaizki - esan zuen Eiderrek amari ,  leporatzen zuen  begirada bat bota bitartean  .
•  Nazkatu naiz, segi zaitez zure gelara . Amak ez zion aurpegira begiratu ere, eta Eider ohera bidali zuen eskarmentua balitz bezala . 
• Eta ez banoa ? - Eiderrek desafiatu egin zuen baina ez zitzaien erantzuna gustatu. Zutitzearekin batera urez erdiraino betetako basoa erori  zitzaion ; segituan mahai guztia urez busti zen .
• Ixo! Zoaz ohera orain ! - Aita zutitu eta isiltasuna bermatu zuen platerera begira zegoela. - Burua berotu didazue ; ospa . 

Burumakur eta zakar Eider gelan sartu zen eta amorruaz negarrez hasi zen . Bere oheko burko zuria busti bustia zegoen . 

 

-2- Kapitulua- Egoera aldatzeko siakera. 

 

Gau hartan loak hartu ezinik nengoen ; ezin nuen burutik atera Markelek egindakoa , zuzena al zen berak egin eta niri esatea ; ahala okerra ? . Buruan hori neraman bueltaka , horri gurasoen eztabaida gehitzen nion eta lehertu egiten nuen . 

Makoak agortu zitzaizkidan momentuan, burutapen pasa zitzaidan burutik. Hasiera batean,  ez nion kasurik egin ,baina gero eta gehiago tentatzen ninduen burutazioan pentsatzeak.

Tentazioari kasu egin nion eta petxatu nuen , denboraldi bat amonarenean pasatzea ez zela gaizki egongo ezta . 

 

Erabakia hartuta , arropa eta beste gauza batzuk maletan sartzen hari nintzela, ia etxe osoa esnatu nuen; izan ere , armairu gaineko kaxa zahar eta pisutsuak gainera erori zitzaizkidan. Horiek dira baldarra izatearen desabantaila batzuk. Dena prest nuela , etxetik atera eta atea isil eta mantso ixten saiatu nintzen , baina, atea ez zegoen nire alde eta betiko txirria egin zuen :  ÑÑIIII….. 

 

Kalean beldurrak jota nengoela nabari zitzaidan, nire pausua azkarra zen  eta begirada makurra . Nire buruan galdera bat neraman denbora gutian : Zuzena izan al da ?  Ahala okerra ? ; Zuzena izan ahal da ? Ahala okerra ?. Nire ekintzen ondorioak banekizkien; baina nire joateko gogoa,  ondorioen beldurra bina handiagoa zen . 

Autobus geltokira heldu nintzen , momentu hartan beldurrak nire gorputzetik alde egin zuen lasaitasuna utziz . Geltokian jendea zegoen , eta ondo ikusteko argi nahikoa . 

• Tiket bat mesedez , 
•  Nora ? - Galdetu bitartean tiketen saltzailek gainbegirada bat bota zidan ; goitik behera begiratu ninduen , eta harridura sumatu nuen bere begiradan . 
• Sevillara mesedez . - Burua altxatu nuen, sorbaldaren gainetik begiratuko banio bezala ; horrela handiagoa eman naiz nuen . 
• Ondo da .-Nire saiakerek ez zuten askorako balio izan , eta tiketa hartu eta mespretxu pixka batekin , bizkarra eman eta eserlekurantz abiatu nintzen . 

 

Maletak eskuan hartuta , pisuagatik erdi arrastaka eserlekura iritsi nintzen .  

Dezente itxaroten egon nintzen ; gehiegi nire gusturako. Izan ere pentsatzeko denbora gehiegi eman zidan . Nik egindakoa zuzena ala okerra zen , etengabe galdetzen nion nire buruari . Denbora guzti horretan , hori bakarrik gutxi zenez ; Familian , Markelengan, eta okerrago iruditzen zitzaidana ; iristean amonari zer esango nioen . - Autobusa heldu zen , eskerrak , buruari gehiegi eragin nion .- Autobusera igo  eta erdialdeko, leio ondoko , eserleku batean eseri nintzen. Bidaia luzea zen , eta pentsatzen asi orduko lo hartu nuen . 

3-Kapitulua - Onela bai !

 

Gitarra eskuan nuela jotzen hasi nintzen ; baina, geltokian autobus batek nire arreta desbideratu zuen. Begira nengoela Autobusetik jaitsi zen , zein ; bakarrik zegoen eta hain liluraturik utzi ninduen, bi aldiz pentsatu gabe gitarra hartu eta maletekin laguntzera joan nintzaiola. 

 

• Kaixo ,nik lagunduko dizut . - Ahalik eta jatorren esaten  saiatu nintzen , baina ez nuen asko konbentzitu. 
• Ez lasai esan  zidan .- Beldur eta konfiantza gabe zihoen; baina normaltzat hartu nuen ezezagunak ginelako. 
• Benetan utzi laguntzen , maleta asko dira .
• Ezetz esan dut ! Lapurretan egin nahiko didazu eta gainera , ez naiz elbarria. 

 

Gauzak edozein modutara hartu eta niri bizkarra emanez abiatu zen . Bere beroki grisak nirea ukitzean usain gozo bat usaintzeko kapaza izan nintzen . 

Bidetik zihoala maleta bat erori zitzaion,- korrika abiatu nintzen laguntzera.

 

• Ez dut esan elbarria zarenik , baina bai laguntza behar duzula .

Jasotzen laguntzen nioen bitartean ,- besoa luzatu nuen eta gure begien begiradak elkartu egin ziren distantzia gutxietara . 

 

• Milesker .-Esan zidan begirada onez.  
• Lasai , ez da ezer. - Erantzun nion. -Nora zoaz ? 
• Calle Feriako 3. portalera . 
• Nik lagunduko dizut , 
• Ez nau inork faltan botako eta . 
• Zer esan nahi duzu horrekin ? - Harriduraz begiratu zidan eta ni gorritzearekin batera, burumakur geratu nintzen. 

Aurrera jarraitu ahala, oraindik galderari erantzunik eman gabe jarraitzen nuen. Begirada lurrean mantentzen nuen ;emandako pausu bakoitza ondo aztertuz . Berak ordea begiak niri pegatuak zeuzkan ; deseroso sentitzera heldu nintzen, baina momentu artan bere ahotik atera zen . 

 

• Lasai egon ; oraintxe ezagutu gara eta gehiago ikusi nahi zaitudan  arren , ez daukazu ezer azaldu beharrik .

 Hitz horiek oso ondo sentiarazi ninduten . Batetik Berriro ikusi nahi ninduen benetan ? ; eta bigarren  , zere ulerkorra zen , buruan nuen momentu deserosoa entzun eta erantzun perfektua emango balio bezala zen .  

 

• Milesker , ah eta ni Alex naiz …
• Kaixo Alex ni , Eider . 

 

Nire buruko azken kizkur marroietik , zapata zaharren puntaraño begiratu ninduen ; ondoren, begietara arretaz begiratu eta irribarre bat oparitu zidan. Irribarre gozo eta berezi bat. 

Sevillako kaleetatik ibiltzen hasi ginen . Eiderren aurpegian zirrara nabaritu nuen , Sevillako kale bizi eta koloretsuena zela uste nuen; baina, nik beste zeozerrena izatea nahi zuen. Gainera askotan begiratzen zidan , eta horrek zoro uzten ninduen . 

 

• Zergatik begiratzen didazu horrela ? - Irribarre zabal bat eskaini nion . Berak irribarrea itzuli zidan, eta sorbaldak igo zituen .

Jada kale bat geratzen zen eta bitartean isilik joan ginen . Azkenik berak emandako helbidera iritsi ginen . Etxea erraldoia zen , ezaguna zitzaidan arren ; ez nekien nondik ezagutzen nuen etxe ori eder hori.  

Sarrerako ate handira iritsi bezain lister jakin nuen agurtzeko garaia zela . Eskua luzatu nion agurtzeko keinuz . 

 

• Milesker denagatik .-Eskua begiratu eta niri begiratu zidanean hitz horiek esan eta 

eskua luzatu zidan .

• Ez da ezer . -Irribarre bat atera nioen eta nik itzuli egin nion . 

Urruntzen nindoala niri begira zegoen beraz burutazio bat izan nuen . LASTER IKUSIKO GARA !!   Ohiukatu nion berak gorri gorri baietz egin zidan buruarekin eta atea jo zuen . 

 

4.-kapitulua -Helmugak lortzen. 

 

Ate handia jotzen nuen bitartean , Alex nerabilen buruan .Ezin nituen bere begi urdinak burutik atera , ezta bere hortz perfektuak ere. -Anders maiordomoak atea ireki zidan; nik agurtu eta korrika salarantz joan nintzen . Hantxe zegoen disko bat jarri eta dantzan . 

 

• Amona !- Esan nuen musikaren gainetik.    Berak segituan buelta eman eta irribarre egin zuen . 
• Eider … -  esan zuen , poza nabari nion bere aurpegian. - Zer  darablizu hemen ? Eta zure guraso eta anaia ? 
• Kaixo amona .- Burua jaitsi nuen - Bakarrik nator . 
• Aurpegi horrekin zeozer gertatu den susmoa dut .- Esan zidan  irribarrez .- Ea eseri hemen eta kontaidazu.

Nik burua altxa , eseri eta dena bota nuen . Norbaiti kontatzeko hainbeste gogoz nengoen , amaitzean,  bare sentitzen nintzela .   Enekin zer zen , baina amonarekin hitz egiten nuen bakoitzean , arazoak txi-txikiak ematen zuten . 

Amaitzen amonak bere betiko abesti gustukoena jarri zuen eta nik harmonika ateratzean , guztiz liluratuta geratu zen . 

 

• Aizu ..- Eskuartean zeozer zuela susmatzen nuen .- Zatoz nirekin nire antzokira , nirekin musikala zuzentzea . -Aukera ona iruditu zitzaidan, denaz ahazteko momentu batez, eta buruarekin baietz eginez erantzun nioen . 

 

Arropaz aldatu nintzen eta Andersek gidatzen zuen kotxean sartu nintzen . Opera bidean Sevillako kale koloretsu eta biziak begietsi nituen . Bidean Alexengan pentsatzen jartzen nintzen eta uff….

Iritsi ginen , eta bere pasillo gorritik ibiltzen hasi nintzen. Alfonbra gorriko aktore famatuak bezala , butaken tartetik agertokirantz ibiltzen . 

Amonak bere tokia hartu eta antzerkia hasi zen . Dena behar den moduan, amaitu eta amona norbaitekin hitz egiten hasi zen arte. Nik bitartean agertokia miresten nenbilen, bere oihalak bere oholtza…. 

Amonak amaitzean , zera esan zidan : 

• Zatoz Eider, norbait aurkeztu nai dizut .- Lasai urbildu nintzen , bere aurpegia ikusi harte . Ezin nuen sinestu , Sevilla txikia balitz bezala , bera nolatan bera ?
• Zu? -Atera zitzaidan . Konturatu nintzen , nire ahotsa zakarra izan zela , beraz konpontzeko siakera egin nuen .- Ez zintudan emen espero …- Oraingoan ahotsa jatorragoa zen , baina  gure aurpegiko harridurak nire hitzetan erreflejatuak zeuden. 
• Kaixo Eider , nikere ez zintudan espero . -Esan zidan bere ahots xarmagarriarekin.-Enekien Cutbert anderea zure amona zenik. Orain ulertzen dut nongandik egiten zitzaidan ezaguna joandako etxea . 
• Bakarrik utziko zaituztet- Esan zuen amonak niri begiratu eta begia kliskatzen zidan bitartean .- Eider , gero nahi duzunean etorri etxera,  eta Alex zatoz zu ere berarekin. 

 

Amona joan zen eta ni  Alexekin bakarrik geratu nintzen antzokian . Gorri-gorri jarri nintzen . Alexek begiratu eta izkutuan barre egin zuen ; baina bera ere gorritzen hasi zen. 

 

• Eider eta emendik bagoaz ?- Galdetu zidan gorri gorri. Baietz egin nion buruareki, ezer esateko gai ez nintzelako. 

 

Antzokia atzean utzi eta Sevillatik ibili ginen bueltaka .Zenbat gustatzen zaidan aitortu nion, eta nabari zitzaidala erantzun zidan. 

Apaldiko partez arratsalde hartan oso -oso ondo pasa nuen ; barre egin genuen, asko hitzegin , paseatu eta beste guztiaz aztu ginen. Azkenik gauean amonarenera afaltzera joan ginen eta Andersek inoiz ditudan gauzarik goxoenak prestatu zituen. 

Ondorengo egunak orrela pasa genituen ; goizeetan amonarekin antzokira joaten nintzen , gero han Alexekin elkartu eta berekin bazkaldu ondoren arratsalde osoa batera pasatzen genuen edozertan . Ni berekin egoteaz bera nirekin egoteaz bezain gutura zegoelakoan nengoen . 

Sentimendu arraro bat nabari nuen sabelean berarekin ez nengoenean ; baina , berarekin nengoenean mila aldiz handitzen zen . Gustoko ahal nuen Alex ? Zuzena ahal zen hori sentitzea ? Ala okerra ahal zen etxera bueltatuko nintzela jakinda ? . Oraindik ere norbaitengatik hain azkar  orrelakorik sentitzean harritu egiten ninduen ; baita, poztu ere . 

 

5.-kapitulua - Aurre egin eta aurrera.

Amonan etxean esnatu nintzen ostegun bat zen . Gosaldu , pretsatu eta gogoz joan nintzen antzokira .Bertan Alex zegoen .

• Gaur arratsalderako zehozer prestatu dut .-Esan zidan eta nik emozionaturik amonari permisua eskatu nion . 

Itzuli nintzen eta ezer esan aurretik Alexek iada somatu zuen zein zen erantzuna .- Baietz esan dit ! -esan nion irrikitan .

Egun osoa zer izango oter zen pentsatzen egon nintzen ; eta azkenean,  19:00 heldu ziren . Alexek etxe zahar bateko azken solairura igo ninduen . Bertan lurrean manta eta  burko pilla zeuden . Bertan eseri ginen ; isilik, baina Alexek esan zituen lehen hitzak .

• Gogoan duzu estazioan egin zenidan galdera hori ? Nik erantzun ez nuen hori .
• Bai gogoan dut .-Esantzun nuen lehor .
• Ba horain erantzungo dut .- Momentu hartan gure begiradak elkartu ziren, eta nik ez nuen alderatzeko asmorik. 
• Ez ninduen inork faltan botako ume zurtz bat naizelako. Nire gurasoak uholde batean ito ziren orain dela 3 urte.- Nire begiradak tristura eta errukia transmititu zion ; baina , ez nengoen seguru ea gustatu zitzaion . - Bakarrik bizi naiz orduztik , ukelelea jotzen dut estazioan ; eta antzerkian papel bat, edo garbiketa lanak egiten ditut. - Irribarre lagunkoia eman nion babes seinale eta itzu egin zidan. 
• Nik , mutil lelo batekin goraberak , eta familiako liskar gogorrak jasan ezinituenean etorri nintzen .Denataz urrundutzea ondo etorriko zitzaidala uste nuen ; eta ala da .- Momentu artan bata bestearengandik gerturatzen gindoazen ; poliki-poliki eta arnasketa mantxotuz. 

Momentu artan bere eskua nire ilean jarri zuen, eta nire bihotza nola gelditzen zen somatu nuen . Gertu gertu geundenean, nire barnean berriro galdera bat agertu zen . Zuzen al zen Alex musukatzea ? ala okerra ? . 

Galdera tsatsua aztu, eta benetan egin nahi nuena egin nuen : Alexi musu bat eman nion . Musu miragarri bat . Bere ezpainak nireren auka eta bere eskua nire ilean . Txundigarria zen momentu hura , egun askotan egin nahi izan nuen gauza bakarra zen . Musukatzen jarraitu genuen denbora luze batez , eta gutxi balitz oso gustura .

Gau partean iritsi nintzen amonarenera . Ez nuen afaltzeko gogo handirik , nire sabela tximeletez gainezka baizegoen. 

 

Urrengo eguna;  hau da , uztailak 13 a irtsi zen.  Ni beti bezala esnatu , andersen gosari hitzela gosandu;  eta antzokira bidean abiatzeko atetik ateratzean….

 

• Eider eskerrak emen zaudela !
• Aaiii Eider.  -Nire aupegia guztiz ilundu zen orduan .  Nire gurasoek sumatu  zutela uste nuen , baina berdin zitzaien. Inorri ezer esateko aukerarik izan, gabe nire ama etxera sartu eta  nire gauzak jasotzen hasi zen . 
• Zertan hari zara ? , Utzi hori or ! Amaa!  emen ondo nago!-Nire ohiluak entzuten ez zituela zirudien.  Alferrik zen , amaitzean aitak eskutik heldu eta autoan sartu ninduen indarrean ; ez zidan ez Alex ez anders ezta amonaz agurtzeko denborarik eman .- Aita utzi geratzen mesedez ! hemen gustora nago! Ez dut joan nahi !
• Berdin zait! Naikoa izan da  antolatu duzun desastrea ala ?
• Utzi gutxienez amona agurtzen !
• EZ! Telefonoz deituko diot etxera iristean . -Esan zuen nire exerlekuko atea dambatekoz isten zuen bitartean . 

 

Kotxea martxan jarri, eta Sevillatik urruntzen hasi ginen . Bidea negarrez pasa nuen ; gelditu nahi arren ezin nien malkoei eutsi . Ez zitzaien inporta , ez nik sentitzen nuena , ez nola eragingo zidan , ezta amonak pentsatuko zuena ere . Bapatean Alexengan pentsatzen jarri nintzen. Atzo eman zidan musuan . Ni ez ikustean zer pentxatuko zuen , ez zitzaidala gustatu edo zer? . Horrela geratu ezin nintzenez, nire buruan gurasoei esateko testu bat pentxatzen hasi nintzen ; ea konbentzitzeko gai nintzen . 

Gasolindegi batean geratu ginen, eta momentua zela somatu nuen. 

 

• Ama , aita ; gauza bat esan behar dizuet. -Esan nien ahots serioz. 
• Beste kexa bat bada ez dut entzun nai ! - Amaren esaldiak asko amorratu ninduen , eta lasaitu beharrean , gehiago sumindu eta zera bota nien. 
• A bai! Ba entzun nai ez banauzu , zergatik zatoz nire bila ? Ondo nengoen zuek gabe amonaren etxean !- Esan eta gutxira, egindakoaz  konturatu nintzen . Orain bai anka barruraino sartu nuela . Zaila zen, baina iritziz aldatzea lortuko nuen . 

Gasolina bota bitartean, berriro pentxatu nuen , eta etorritakoan esatea erabaki nuen. 

 

• Ama , aita . Ez da kexa bat .Honekin  ni nola sentitzen naizen, eta zer nahi dudan azalduko dizuet . Hasteko sentitzen dut hasiera batean orrela joatea ezer esan gabe ; baina oso gaizki sentitzen nintzen denagatik.- Azaldu nien , nire ahotsa oso lasaia eta zintzoa zen; eta bazekiten. - Baita ere hori esateagatik , faltan bota zaituztet . Amonarenera joatean ; aspaldiko partez oso ondo sentitzen nintzen , ni neu . Alexek eta bai amonak dena azten lagundu didate . Sevillan egunak hitzelak ziren , eta benetan behar nuen gauza bat da . Baliteke zuek ez ulertzea baina saiatu nire lekuan jartzen. Lehenengo Markelena gero zuekin liskarra , eta nik ezin nuen gehiago . Jada inor ez nuela uste nuen . Baina sevillan gende gutxiago  egon arren , oraindik babestuago sentitzen nintzen . Mesedez pentsatu ezazue piska bat . Gutxienez uda hau bertan pasartzeko . Mesedez. 

Nire gurasoak, autotik atera eta hizketan hasi ziren. Beraien aurpegiak, ez zuten haserre aurpegiak ematen, eta nire helmuga lortu nuela ematen zuen . 

 

• Eider, zure Aitak eta biok erabaki bat hartu dugu . Sevillan geratuko zara. Oraingoz uda hau , haurrerago ikusiko dugu. 
• Hori da , orain bueltan eramango zaitugu eta etxean daukazuna bidaliko dizugu .

 

Nire aurpegia ikusiko bazenute. Sinestezina zen . Biak besarkatu nituen denbora luzez , hitzik esan gabe , baina sufrimendu eta gauza txar gutietaz libre. Naikoa zen hori niretzat , pozik negoen;  Alex berriro ikusiko nuen, sevillara joango nintzen amonarekin , eta antzerkira musika etab.. jotzera . Ezin nuen ezer hoberik eskatu. 

 

Kotxean montatu eta berriro ere sevillara joan niontzen; oraingoan, irribarrearekin ahoan. 

Iritsi eta autotik korrika irten nintzen . Andersek ireki eta salara joan nintzek korrika . Bai Alex eta amona zeuden an , biak batera besarkatu nituen . Aurrena amonari azaldu nioen dena goitik behera . Gero gosetuta nengoen aitzakiarekin , sukaldera habiatu nintzen , eta bidean Alexi etortzeko keinu bat egin nion. - Sukaldeko atetik portxera  atera ginen . Banku batean eseri eta gorrri jarri nintzen. 

 

• Gorritzen ari zara .- Esan zidan Alexek , izkutuan barre egiten zuen bitartean.
• A bai ? Ba lasai nago - Erantzun nion txantxetan .

 

Orduan bien euskuak ukitu ziren, eta  nik musukatu egin nuen denbora luzez ………..

AMAIERA