Daniel Innerarity filosofoak HUHEZIn emandako hitzaldia

Daniel Innerarity jaiotzaz Bilbotarra de baina egun, Filosofia irakasle titularra da Zaragozako Unibertsitatean. Saiakera saria, Literatura Nazionalaren saria eta Espasa sariak jaso ditu beste batzuen artean eta ezaguna da prentsan iritzi artikuluak idazteagatik, hala nola, El País eta El Correo egunkarietan.

 
Hainbat liburu ere idatzi dituen irakasle hau filosofiaz aritu zen HUHEZIko areto nagusian. Bere hitzaldiaren klabea izan zen galdera bat planteatu zuen: nola biziraun ezagutzaren gizartean?
Informazio gehiegi daukagu eta gure arazo gehienen arrazoia hainbeste informazioarekin zer egin behar dugun ez dakigula da. Beraz, guztiz beharrezkoa da informazioaren gestioa egitea.
Ezagutzaren gizarteak guztiok pixka bat leloagoak egiten gaitu. Lehen, ezagut zitekeen guztia bazekiten gure aiton amonek. Egun, ordea, ez da berdina dakiguna eta jakin ahal genukeena. Guk dakigun gehiena kontatu digutelako da, ez dugu gauzen esperientzia fisikorik, ez dugu gauzen funtzionamendua ezagutzen. Horrela, tuntunaren kontzeptua aldatu da. Lehen ezjakintasuna zen, eta gaur nahasmendua da.
Hortaz, informazioa alboratzen jakin behar dugu. Publizitatearen kasua jar daiteke adibide moduan, zaborra alde batera uzten ikasi behar dugu eta.

 Informazio gehiegi jasotzen dugun munduan bizi gara, gizartea gu baino jakintsuagoa da. Erabiltzen ditugun objektu asko (autoa, ordenagailua...) ez dakigu nola funtzionatzen duten  eta ez gara hauek konpontzeko gai. Kantek zioenez: “haien barrua ezagutzen ez dugun objektuak erabil ditzakegu eta ez da ezerez gertatzen”. Hala gertatzen da eta horri fideismoa deritzo.
Adibidez, zergatik umeak haien eroso daude teknologia berriekin eta helduak ez? Umeak jolasten ikasi dutelako. Hau da, objektuen erabilpenarekin eta ez gidaliburuekin.

 Horrela, gizartea aurrera doa gutxiago pentsaraztera eramaten gaituzten objektuak asmatu ahala. Behar ez dugun informazioa alboratzen laguntzen diguten mekanismoak asmatu behar dira.

 Amaitzeko, bost iradokizun eman zituen: arreta kudeatu beharra, behar ez dugun informazioaz ahaztu, norberarengandik pentsatu, kooperatu eta laburra izan.