Ezin hobea

Gaurtik zineman Woody Allenen pelikula berria emango dute, “Medianoche en París”. Zuzendari hau gustatzen zaigunak ez gara zinemara etorri gabe geratuko. Nahiz eta batzuek bere egilearen sormena bukatu dela pentsatu, gehienak zinemara joango gara. Askorentzat, Allen 1975. eta 2000. urte bitartean zineman maisu izan zen. Pelikula guztien artean, batzuk maisulanak izan dira. Eta niretzat gauzarik onena da nola hitz egiten duen filmetan bere gairik gustukoenei buruz: sexua, jainkoa, judaismoa eta herioa.

Adibidez, nire ustez pelikularik onenak dira “Hannah y sus hermanas” (1986), “Annie Hall” (1977), “Manhattan” (1979) eta “Broadway Danny Rose” (1984). Eta uste dut bere idearik onena izan dela bi aktore kontuan hartzea: Diane Keaton eta Mia Farrow.

Zoritxarren eta miseriaren kontra, Allenek zinema erabiltzen du. Eta behintzat, nire kasuan ihesbide bat da.

Esaldi bat gogoratu nahi dut:

“Gizon miresgarri bat ezagutu dut, fikziozkoa da baina ezinezkoa da dena edukitzea”. (Mia Farrow)

Niretzat, ezin hobea da.