ANIZTASUNAREN TRATAERA

Sarritan entzun dugu prestakuntza pedagogikoko modulu honetan gizartea etengabeko aldaketa batean mulgildurik dagoela. Jakina da ere, eskola dibersifikaziora eta integraziora bideratu behar dela nahiz eta gizarte honen baloreen artean arrazakeria, sexismoa… nagusi izan. Nola egin aurre kontraesana adierazten duten bi ideia hauei?

 ‘’ Emakumea izatea, gay edo lesbiana izatea, ijitoa izatea, Down sindromea edukitzea, gaixotasun kutsagarriren bat edukitzea, beltza izatea, elbarria izatea edo denen arteko beste bat baino ez izatea balioa da. Natura anitza da eta gizakiaren gauzarik jatorrena dibertsitatea da. Dibertsitatearen eraginez, gutariko bakoitza bitxia eta berezia da. Gizarte batean talde desberdinak daude, pertsona desberdinak daude, motibazio, pentsaera eta ikuspegi desberdinak daude, etab ’’

 Aurreko hitz hauek utopia bat besterik ez dira errealitate gordinarekin alderatzen badugu. Gaur egun, ikastetxe askotan, ezberdina den ikaslea baztertu egiten dute edo hobeto esanda gela arruntetatik atera eta laguntza gelara bidaltzen dute. Gela berean sartzen dituzte; ikasle atzerritarrak, ikasketetan atzeraturik doazenak, alperrak, portaera arazoak sortzen dituztenak… eta okerrena da hau hezkuntza sistemak onartu egiten duela. Heldutasunean ze nolako pertsona  bihurtuko dira ikasle hauek???? Ze nolako erreferentea dute lagunatza geletan?? Arazo,arazo eta arazodun ikasleak…

             Matrikula garaian saltzen dena ez dator bat benetako errealitatearekin.

‘’Laguntza indibiduala izando du, talde txikian eta irakasle gehiago izanik, aniztasunaren trataera landuz eta hezkuntza integrala eta heterogeneoa sortuz’’

Baina, esaten ez dena zera da; ikasle bakoitzari ez zaiola behar duen eskaintza ematen eta denak talde homogeneo batean sartzen direla.

 Azken finean laguntza handiena gela arruntetan dauden ikasleentzat izango da aukera gehiago eskeiniz aukerako gaiak sortuz, irakasle gehiago eskeiniz eta abar.

 Hau heziketa bereziko irakasle baten eguneroko errealitate tamalgarri bat da eta ondorengo testu hau berak gomendatu zidan, egunen batean bere ikastetxeko klaustroan onartzea gustatuko litzaioken itxaropena aitortuz.

• Imagina ezazu pertsonek ez dizutela hitz egiten baina zutaz mintzo direla zure aurrean.
• Imagina ezazu haurrek begiratu egiten dizutela eta helduak marmarka   hasten direla zu ikustean.
• Imagina ezazu jendeak hara eta hona eramaten zaituela nora zoazen zuri esan gabe.
• Imagina ezazu sekula ezin duzula inora bakarrik joan.
  
• Imagina ezazu zerbait adierazten saiatzen zarela baina ez dizutela ulertzen.
• Imagina ezazu etengabe ari zarela entzuten zuk zer ezin duzun egin.   
• Imagina ezazu  pertsona heldua zarela eta “neskato-mutiko” esaten dizutela.
• Imagina ezazu ezin duzula erabaki ezta zein telebista kate ikusi nahi duzun ere.

  Ongi etorri adimen urritasun larri eta sakonak dituzten pertsonen mundura!

  Horrelako  egoera batean biziko bazina, nola jokatuko zenuke? Zer egingo zenuke? Zer pentsatuko zenuke zure buruaz? Ez al zinen saiatuko egoera horri aurre egiten? Ez al zinen haserretuko? Ez al  zenuke indarra erabiliko?

  Zorionak! Ikasi duzu zure ingurua kontrolatzeko jarrera ez egokiak erabiltzen. Ni egoera horretan banengo ez nintzateke gizarteak ontzat eman ohi duen moduan portatuko; arreta erakartzeko moduko gauzak egingo nituzke, gutxien-gutxienean.

  Zenbait jokaera aldatzeko lehenengo jokaera horiek sortzen dituen ingurunea aldatu beharra dagoela ikasiko zenutelako itxaropena dut. (Leblanc, 1977)