Askatasun haizeari

Herri ikustezin hontan itzalekin jolasten, neu izaten saitzen, geroa margozten.
Nire ezintasun denak behin da berriz kantatzen, egunsentian bide hau sentitzen.
Denok ez dugu berdin kontatzen istoria; zaila da ulertzea bestearen egia.
Baina kantatu nahi dut zapalduen olerkia, estalita duten samin guztia.

Ohe hutseri, amaren malkoei, lapurtzen diguten denbora iheskorrari, burdin hotzei, aitaren beldurrei, sufritzen dugunoi.

Txikitatik entzuten zer izan behar garen, indarrez inposatuz zer maitatu behar den.

Lagun minei, bakardadeari bizigabe utzitakoune bakoitzari; izan zirenei, gaur garenoi, izango direnei.

Esaidazu maitea dena aldatuko dela, bihar ere nirekin egongo zarela eta ondorengoei ez dutela sekula kantu hau kantatuko, malkorik botako.

Esan maitea, esan laztana, entzun nahi dudana, esan laguna.

(Ken Zazpiren "Zapalduen olerkia" abestiaren moldaketa)