Mendi buelta

Hamabostian behin mendira hasi behar ei gara. Gaur ein dou lehenengo irteeria: Lizarpe, Erentza, Otarre, Katalotza, Lizarrola. Goizeko 09:30ak aldera abixau gara, Garagartzatik, Alex, Kenu, Mendi, Ander eta ni neu. Eta antenara orduko izan dogu lehenengo ezustekua. Azpeitxitik, sansebastianetatik, iritsi berri ziran Motri eta Sora, kotxian, bozina hots batian, jai-giruan artian, kotxe barruan poxpolua piztuz gero, dana sutzeko beste alkohol barruan zebela. Haren ahotik izan dogu Azpeitxiko barri, hango uso-pasian lehenengo detailiak, detaile lausuak.

Eta handik lasterrera, eguneko hurrengo sorpresia. Hau bai, ezustekua. Kotxe zaratia errebuelta-errebueltan, eta hara nun agertzen dan opel zuri bat, L handixakin, a toda leche esaten dana. Ta barruan, zein? El gran Lazkano, genio y figura hasta la sepultura, sansebastianetatik bueltau berri hau be, oindiok begixak ixteka, eta tiestuetako ura be edan dabenan itxuran, demaseko ginkas usainakin. Jantzi dittu zapatilak, zapatila grisak (eguneko hirugarren sorpresia. Ez ziran beti garbi dauden Reebok zurixak!!), atara dau poltsatik napolitana edarra, eta enterau be ein orduko oso-osorik barrura, gure zoritxarrerako. Ezta probau bez bestiok! Ezer ez; nahiz azkeneko zatitxua tragau daben arte ez doten napolitana puska bat probatzeko itxaropenik galdu. Me he quedau sin nada, baina gaba dana kalian ibili eta ezer probau barik bueltatu direnek be behar dute zerbait, eta barkatu ein behar.

Eta abixau gara, berriz gora, como si nos fuera la vida en ello, a toda hostia. Lerro hauen bitartez, eskerrak eman  nahi nizkieke bai Sora eta Motriri eta baitta Lazkanori be, euren bisitei esker arnasa hartzeko astixa euki dogu-eta batzuk. Eta holaxe, goruntz. Momentu baten Mendi urtu behar zala be pentsau dot, baina ez, allegau gara gain batera, edan dogu ura eta bueltau jaku arnasa pixkat bat atzera be. Handik Erentzara, eta ikusi be ein barik pasau! Ni ver, esaten dana. Y alex, sorprendiendo, lehenengua, izardi tantarik bota be ein barik, ordurako hoztuta, jertsia be jantzita, eta mendira abixau garenon artian txapa finena, berriz, sua hartzeko moduan, izardi batian.

 Gero, gure Kenu emozionau jaku artalde bat ikustian, eta eguneko hurrengo barre handixenak hantxe. Alex diharka, aguro txakurran atzetik korrika, Ander makila (bastoia, ez gero txarto entendidu) gora dabela zarataka, txakurrak kaso eingo diolakuan itxuraz, eta gainerakuok, ordurako gosiak akatzen, Kenuk ardixa harrapau ezkero Gau-pasako laban edo Aizpekuan erre behar ote gendun pentsatzen. Y nada, heldu detsa atzealdetik gure Kenuk, baina orduan be ezebe barik geratu gara. Sustotik aparte, ezer ez.

Eta han jun gara, parajiez gozatzeko astirik be barik, aurrera, marka guztiak ondu nahixan-edo. Eta halako batian allegau da behera eitteko ordua be. Gora barik, behera hartu behar gendula, eta hura poza!!!! Ura berton, gainera, nahi beste. Paraisua. Beherakuan, baina, gure GPSa aldrebestu da, eta sasi artian behera ekarri gaittu. Ni en la Lacandona, ni en el Amazonas. Larra (sasia) metro erdikua bai, baina gu baliente-baliente behera, aldapan behera que hasta la mierda corre pentsauta. Segi, eta segi.

Eta bide zati edarra einda, Mendik zapatillak bost-sei aldiz lotu ostian, eta Anderrek hiru aldiz lurra ikutu ostian, allegau gara zibilizaziora. Lehenengo erromaria (atesaria o algo asi Mendaron), gizakiaren lehenengo arrastua. Salbauta gaude! Lizarrola begixen aurrian, Txirristaka ordu erdi eskasera. ¡Esto es vida!

Eta animua berreskuratu orduko, arnasia bueltatzen hasi orduko, hurrengo estuasuna. Gure Mendik Guardia Zibila ikusi dau, eskopeta handixa eskuan dabela, eta gu dokumentau barik, eta tartian alkohol tasa seigaittik be pasauko leukena dogula gainera. Buff, korapilua eztarrixan, eta ez makala. Baina ez, ez zan guardia zibila. Basurdetan zebizen, hagin bakarreko potolo bat eta basurdiak paretik binan pasau ezkero be nekez ikusiko zittun beste aittitta bat. Sopia jateko hobeto zeren harek, baina okelia nahi harek be. Mundua aldrebesa da gero! Pues asín. Amaittu dogu mendi bueltia, Txirristakan, nun bestela. Pintxo (bat bakarrik, aunque parezca mentira) y a comer. Esto es vida. Hamabostian behin, lagunok. hay que repetir. Eta oin, partido del Athletic, y a dormir en buena compañia.