Eta txindokira be allegau garala!!!!!

Allegau gara, bai. Beste gailur bat gure kolekzio aparterako. Txindoki. Zeinek esango leuke. 09:30etan geneukan zitia eginda Eibarko peajian, baina azkenian etxera arte etorri jataz taxistia eta haren laguntzailiak, eta eskertzen da, ordu horretan bi minutu be asko dira-eta. Baja inportante bat euki dogu gaur. Gure Mendik baietza eman zeban astian zihar, baina blog honetan zehaztu naban moduan, baietz hori zapatu gabak baldintzatutakua zan, eta halaxe izan da. Zapatu gaba lartxo luzatu eta domekan ezin mendira abixau. Baina, bueno, haren diskulpak onartuta, abixau gara beste laurok Larraitz aldera.

Kotxian gindoiazela begiz jo dogu tontorra.

Hantxe zeuan, tente-tente, harro, desafiante oso. Jokua egingo neuke Katmandutik Everest be halaxe ikusten dala, balientienak be atzera botatzeko moduan. Baina, zer izango da ausartak izatia!. Buff, pentsatze hutsak izarditan jartzen nau, baina batak bestia harrotu, eta benga, ez zeuan atzera egiterik. Allegau gara Larraitzera, eta aparkau dogu kotxia, libre zeuan leku bakarrian. Minusbaliduen lekuan lagatzeko tentaziua be euki dogu, baina ez, Txortek ezetz. Baina ze esango detsuet ba. Txindokitik jaitsi garenian norbaitek ikusi izan baligu....yo creo que colabamos como minusvalidos. Baina bueno, goruzkuan ez. Txortek arrazoia zeukan.

Aparkau dogu, gora beittu eta buff!!! Komunera aguro asko. Hustu doguz barrenak, bete dogu komuna, eta hantxe laga dogu premixua hurrengo zetorrenarentzako. Eta arin-arin eginda,  hasi gara gorantz, "con dos huevos". Halaxe bota dau, 500 metro egin orduko kotxera bueltatzeko tentaxiua euki dabanak. Eta ez naiz ni izan, eh??? Ez, ez. El Paotxin estaba.......Haren arnasestua, haren kolore zurbila...daba pena. Ur trago batek salbau dau. Mirari bat modukua izan da. Por una vez en su vida ha sido infiel a la rubia. Creerme. La rubia no sé que opinará de todo esto, pero estoy convencida que Borja no está arrepentido. Si dice lo contrario miente, que menuda cara de satisfacción ha puesto. Serixo. Aurpegixa be alaittu jako, eta zer esan ez haren aldartia. Telefonorik ez neukalako gainian, ze bestela laster nintzan 112ra deika.

Di-da, gora. Ander, Borja eta Txort nor bere pausura, eta ni danen pausura. Ez dakizue ondo cómo me jode que me adelanten. Jun eta jun eta jun eta jun, eta mendixa lehen bezain urruti. Ez zeuan modurik haren magalera allegatzeko. Sekula halakorik!!! Ez dozue sinistuko, baina momentu baten pentsau dot espejismo horretako bat be izan zeikiala. Inguratu ein behar gendula mendixa. Hoixe esan eta esan jardun dau Borjak, asaltoren bat jo behar bagenu moduan. Eta gu isil-isilik, berba eitteko be adore barik. Eta bai inguratu dogu, bai. Aralar be zapalduko gendun guk, Txindoki inguratu beharraren beharrez. Bidian, neska gazte gutxi topau dogu. Ni ez naz jabetu be egin, baina halaxe esan deste nere gaurko morroskuek. Han eraman nabe, mingaina be kanpuan nebala. Goiko zelaira arte, ni agua me han dau. Enfin, con amigos como estos....Allegau gara zelaira, eta han hasi naiz itxuria hartzen mendixari. Hantxe sinistu dot benetan tontorra egiteko modua geneukala. Ordura arte, ni me lo creía. Neuk jarri dot ritmua, eta ahuntzen moduan gora. 12:30etarako geneukan kalkulauta iritsiera, eta kanpaikadetarako lehenengo pintxua janda neukan nik (Bueno, más o menos). Puntuan allegau da Txort, ordurako. Hau bai mutil fina. Zahar kuadrila bat topau dau bidian, eta ez dau onik izan harek tontorrera sano iristen zirala ikusi arte. Euren pausura etorri da, artaldia zaintzen doianan itxuran. Behin goixan, saqueo a la motxila.

Tontorrian zeuden hamar bat bota dittugu gure begiratuakin eta egin dogu lekua. Halako mendi tente baten, ipurdi beteko harrixa topau dot, eta hau bai, meritua. Pernila, txokolatia, galletak, kakahuetiak....eta Borjak frutia. Increible. Atera dittugu argazki mordo bat hantxe, eta ordu erdi eskas eginda behera.

Tontorrekua da hau be.

Beherunzkuan argazki mordo bat egin, geuk gure artian y también a extraños, eta aurrera.

Bilbotar batzun lore sortak jaso eta pozik behera, hegan ixa-ixa. "Quieres que os saque una foto a los cuatro juntos???" nik, eta " si insistes guapa....". Bua, porque tenían más de 70 años porque si no no me despego de aquellos hasta mañana. "Mira a ver si ha salido bien, que si no te saco otra", nik, eta berak, "qué estilo, con solo ver la forma de apretar al botón estaba seguro que saldría bien", berak. Seguru-seguru nau 78tik hona ez dala halako gizonik jaixo. Buff!!!!.

Edo bai??????

Bueno, eta allegau gara Larraitzera, halako baten!.

Eguneko momenturik onena, un orgasmo. Y nunca mejor dicho. Porque ha habido hasta orgasmo, eh??? Larraizko sartu-irtena. Txortek eta neuk geure begiz ikusia. Ander eta Borja bokadillotara bidali dittugu eta gu mahaixa zaintzen geldittu gara. Eta berbetan geundela....bost hankako zaldi bat agertu jaku. Begixak zabal-zabal egin eta hantxe bixarko portadarako argazkixa eittera aguro. Una foto como para el Nature. Guk ikusi dogun zaldi hori ez zaban botatzen ezta hurakanak be. Agarre fijo zeukan harek, un apoyo fuerte y seguro. Enfin. La 2eko dokumentaletako irudixak hantxe, Larraitzen, bertatik bertara. Motza izan da, neskak, baina gure eme harek tente eutsi detsa hari danari,  y juro que no pensaba. Txortek esan deixala gezurretan baldin banabil. Ez, hobe. Zeuok esan, youtubera igoko dot-eta bideua.

Jan dittugu bokadilluak, hustu dogu sagardo botilia, eta urana erdiska, eta etxera. última etapa: Larraitz-Txirristaka. Hantxe topau doguz Mendi eta Idurre, eta han agertu dira gero Gurrutxaga senar-emaztiak, con la joya de la corona.

 Oingo barra barrura sartuta....

Kantzau naiz. Que aporte algo la gente. Hurrengo salidia, Anbotora.