Izan ala ez izan

ametsen atzetik nabil hegan | 2007-03-03 19:31

¡Ser o no ser; he aquí el
problema! ¿Qué es más
levantado para el espíritu: sufrir
los golpes y dardos de la
insultante fortuna, o tomar las
armas contra un piélago de
calamidades y, haciéndoles
frente, acabar con ellas?
¡Morir..., dormir, no más! ¡Y
pensar que con un sueño
damos fin al pesar del corazón
y a los mil naturales conflictos
que constituyen la herencia de
la carne! ¡He aquí un término
para ser devotamente
deseado! ¡Morir..., dormir!
¡Dormir!... ¡Tal vez soñar! ¡Sí,
ahí está el obstáculo! Porque
es forzoso que nos detenga el
considerar qué sueños pueden
sobrevenir en aquel sueño de
la muerte, cuando nos
hayamos librado del torbellino
de la vida. ¡He aquí la reflexión
que da existencia tan larga al
infortunio! Porque ¿quién
soportaría los ultrajes y
desdenes del tiempo, la injuria
del opresor, la contumelia del
soberbio, la congojas del amo
desairado, las tardanzas de la
justicia, las insolencias del
poder y las vejaciones que el
paciente mérito recibe del
hombre indigno, cuando uno
mismo podría procurar su
reposo con un simple estilete?

Testu interesgarria honako hau. Zer uste dugu guk? Berdina egiten ote dugu eskala txikiagoan? Hondoa jotzen al dugu bidean trabaren bat aurkitzean, honi aurre egin ordez? Zer da bizitza trabarik gabe, eta zer gara gu arazoei aurpegia ematen ez badiegu...ez dago ezer perfekturik, bizitza, ez ona ez txarra, bizitza besterik ez da, eta gu bizitzeko baino ez gaude hemen. Bizi dezagu beraz.

BIZI NAHI DUT, HIL BAINO LEHENAGO!!!

Datsegit

poemak

astrozoro 2007-03-17 14:43 #1

ikuspegi  bitalista  antzematen  da  argi  eta garbi  zure  testuetan. ez  da  hala?

Sugoi 2007-03-18 21:35 #2

Noski, bizitza ez da ona edo txarra. Liluragarria hori bai, mirari bat, baina bizitza, bizitza baino ez da. Bere gauza onekin eta bere gauza txarrekin, eta aprobetxatu beharra dago!

SAPERE AUDE! CARPE DIEM! 
Baina nor ausartzen da horretara benetan?

astrozoro 2007-03-19 17:47 #3

idealista  de  pakotilla! beharbada  ez  zara  ain  idealista, ez  behintzat  zuk  pentsatu  bezala, baldin  eta  praxia  eta  teoriak  bat  egiten  ez  badute. ezta?

Sugoi 2007-03-19 20:19 #4

Nik optimista naizela esan dut bai, baina idealista? Ahal denik eta gutxien, idealak baditut baina haiengan jartzen dudan itxaropena da 'la justa y necesaria', hau da, desilusiorik ez eroateko modukoa.

Ez da al da Nietzscherekin berdina gertatzen? Bere teoria oso oso polita da, baina memoria daukagunetik... ezinezkoa da haur bilakatzea, gehienez lehoi, eta zaila ere bai... ala ez?

astrozoro 2007-03-19 21:54 #5

sapere  aude! ausartu  zaitez" dinozu, eta segidan, ausarta  izatea  posiblea  den  galdetzen  duzu: nos  ausartzen  da  benetan? amestea, horixe  idealistaren  bide  nihilista; bizitza  nazkagarritzat  hartzea  eta  ideal  batekin  amestea. zer  zara, utopikoa  edo  Nietzscheren  moduan   tragikoa?

Sugoi 2007-03-20 19:34 #6

Nietzscheri bezala gertatzen zait, sapere aude! ausartu nahi dut inkontzienteki baina nire kontzientziak ez dit uzten, eta galdetzen dut posible den kontzientzia eta inkontzientziaren arteko borroka hori umeak irabaztea, lehoiak edo gameluak beharrean.

Ametsak bai, amesten dut ideal batekin, askorekin. Ametsetan egon naiteke etengabe, baina nire oinek lurra ikutzen duten une laburretan, ideala amodio platoniko baten moduan maitatzen dut, jadanik daukadana gaitzetsiz.

Ezin zaitezke utopikoa eta tragikoa aldi berean izan? Zuk uste?

Nik teoriak maite ditut, gustuko ditut, baina euren praktika ezinezkoa iruditzen zait normalean. Zenbat eta politagoa izan helburua, orduan eta zailagoa lortzea.