Beti zutzaz pentsatzen
Txapelketa alde batera utziz, atzera begira jarri nahi nuke une batez. 1868an idatzitako Bilintxen bertso batzuk ekarri nahi nituzke gogora. “Beti zutzaz pentsatzen” du izenburutzat bertso sortak.
Ez dakit nire irudipen soila izango den, baina garai bateko bertsolariek maitasuna agertzeko oraingoek baino era xamur, goxo eta poetikoago bat erabiltzen zutela iruditzen zait. Agian euskara bera izango da goxoago egiten dituenak, lehengo euskara zahar horrek, batuaren aurreko horrek; gure aiton-amonek erabiltzen zuten euskara horretxek berak. Ez dakit. Baina neri zinez goxoak iruditzen zaizkit, eta horren froga ondorengo bertso sorta.
Beti zutzaz pentsatzen
|
Nere begiyak beren aurrian ikusten ez bazaituzte, gixaraxuak eta biyotza egoten dira txit triste; xinista zazu mundu guztiyan ez dala iñor ni beste, zu maitatzeko kapaz danikan merezi dezun ainbeste. Gau eder alai aietako bat gertatutzen dan orduban, izarrak dizdiz egiten dute zeruko urdiñ puruban; diferentzirik batere gabe, zuk nere pensamentuban dizdiz alaxen egiten dezu nola izarrak zeruban. |
Ia gozua izango al dan, enamoraturik dana, ama on batek aur maitiari ematen diyon laztana? Alare bada beste gauza bat askoz gozuago dana: zureganako amoriyua nere biyotzak daukana. Nork irukiko zaitu nik beziñ ixtimaziyo aundiyan, animatikan maite bazaitut erotutzeko zoriyan? Amoriyozko naitasunakiñ gorderik erdi-erdiyan, biyotz nerian ala zaukazkit nola niniya begiyan. |
Iruzkinak
Utzi iruzkina: