Gure bizitzetako azken urte honen egutegiko egunak batzuetan beste batzuetan baino azkarrago ezabatuz, gutxinaka gure bidaiaren bukaerara iritsi gara. Agurrak inoiz ez dira atseginak izaten, ez euskeraz, ez txekieraz, ezta pelikula mutuetan hizkuntzetan ere. Beraz, blogaren azkeneko sarrera pertsonalean; ez dut gogoetarik egingo bizitakoaz. Ez ditut konpainia onean edan ditugun garagar mordoxkak birpasatuko. Ez ditut burura ekarriko nekez eta pazientziaz (bai guk eta baita gure lagun-irakasleek ere) ikasi ditugun hitz guztiak. Ez dut Nika, Mirka, Petra, Zdenek, Vita, Libor eta Zuzanarekin ...