GARBIÑE ETXEBERRIA:

Entrenatzaileak Zubietan daramatzan hiru urteak oso positiboak izan direla uste du, eta espero du nesken taldearen sendotzean pausu bat aurrerago joatea


Garbiñe Etxeberria Realeko nesken taldeko lehen entrenatzaile berri bezala izendatu berri dute. Hiru urte "aberats" Iñigo Domínguezen alboan izan ondoren, talde txuri urdinaren agintea hartuko du Superligan izango duen bigarren urtean. Hiru urte hauek oso positiboak izan direla adierazi du, eta espero du nesken taldearen sendotzeaK pausu bat aurrerago joatea lehen kategorian.


- Nola jaso zenuen albistea?
- Esan zidatenean, albiste ona iruditu zitzaidan eta ilusioa egiten zidan. Errespetua diot kargu berri honi, hiru urtetan bi kategoriatan gora egin duen talde bat baita, Superligan jokatzen du, oso ondo aritu izan da bere lehen urtean eta listoia oso altu utzi du. Maila horretara iristen eta hobetzen saiatuko gara.
- Zein da zure hiru urte hauetako balantzea?
- Hiru urtetan taldea hezi ondoren, jaiotzetik lekurik altuenean izatera pasa da nesken futbolean. Hiru urte hauek oso positiboak izan dira maila guztietan. Taldea, talde teknikoarekin erlazioa, Iñigo Domínguezekin? Zalantzarik gabe, dena oso aberasgarria izan da.
- Eta Iñigo Domínguezekin?
- Hiru urte pertsona batekin egotea, elkarbizitza, zaila da, baina Iñigorekin oso erraza izan da. Berarekin oso gustura izan naiz egunerokoan. Asko ikasi dut berari esker, bakoitzak zuena eman du, nik 20 urtetan nesken futbolean dudan esperentzia, eta une honetan, banandu behar izan gara. Alde batetik, triste nago sortu dugun bikotea bukatzeagatik, hiru urte oso polit izan baitira.
- Aldaketa asko izango direla uste duzu?
- Orain arteko bidetik jarraitzen saiatuko gara, gauzak ondo eginak direnean ez baitira behar aldaketa gehiegi. Egin duguna aprobetxatu behar dugu eta egunero hobetzen saiatu, joko-mailan, sailkapen-mailan?
.
- Zer iritzi duzu lehen kategorian emandako lehen urte honi buruz?
- Emaitza ikusita, ikasi duzun guztian pentsatzen duzu, gozatu duzuna, baina urte zaila izan da. Une zailak pasa ditugu, batez ere emaitzak ez zirela iristen ikustean. Bederatzigarren jardunaldia arte irabazi gabe egotea nahiz eta joko ona erakutsi eta hobeto entrenatu, gogorra izaten da.
- Desberdintasun asko al daude Superligako taldeen artean?
- Talde oso sendoak daude, asko igartzen da talde askoren arteko desberdintasuna, dirua duten klubak, jokalari oso onak fitxatzen dituztenak, eta are gehiago kategorien artean. Dugun taldeak lagundu egin digu, guztion arteko giroa, jokalari eta entrenatzaileen arteko konfiantza? ezinbestekoak izan dira. Asko ikasi dugu egoera txarretatik, are gehiago orain dela bi urte dena irabaztetik gentozenean, gure benetako maila entrenamendutan bakarrik ikusten genuenean. Hori bai, ez dugu kexarik izan dugun taldeaz, maila oso altua baitu, eta seguru nago hobera egingo duela.
- Taldearen fisionomia aldatzera al doa?
- Ikasketak direla-eta jokalari batzuk halabeharrezko baja izango dira, beraiek hala nahi izan duten bezala, baina klubak ez du baja bat bera ere emango. Pena bat da, baina neskek ezin dugu futbolaren kontura bizi, eta normala da beste leku batzuetara begiratzea eta beste alderdi batzuei garrantzia ematea.
- Nola hasi zinen futbolaren munduan?
- 20 urte baino gehiago daramatzat honetan sartua. Ikastolan hasi nintzen futbolean jolasten, futbolean neska asko ez zirenean jokatzen ikusten. Zortea izan nuen, nire belaunaldia izan baitzen hondartzako futbola hasi zuena eta gero zelaiko futbolera pasa ginen, lurraldeko kategoria eta txapelketa sortu zirenean.
- Nolakoa zinen jokalari bezala?
- Oiartzunen bizi izan nituen urteak oso onak izan ziren. 84. urtean hasi nintzen eta 96.ean utzi nuen. Erdilari bezala jokatzen nuen, nahiz eta lehen urtetan hegalean jokatu. Bertan egon, ikusi eta eman egiten nuen (barreak), fisikoki motela nintzen, baina nire ustez ondo ikusten nuen futbola.
- Eta entrenatzaile bezala zure lehen pausuak?
- 83an hasi nintzen entrenatzen, Oiartzungo talde batean, klubeko txikiekin. Lan hori lehen taldeko jokalari izatearekin alderatzen nuen. Orduan, futbola utzi beharreko unea iritsi zen, edo Iñigok esaten duen bezala, futbola zen ni uzten ninduena (barreak). Entrenatzeak bete egiten ninduen, mundu honetaz gozatzeko beste era bat zen. Gero, taldez aldatzen joan nintzen, Oiartzunen bertan taldez aldatzen, lurraldekotik Nazionalera, eta ikusi nuen erakutsi nezakeela, eta postu berri horretatik zerbait eman nezakeela.
- Non sufritzen da gehiago: aulkian ala zelaian?
- Asko sufritzen da aulkian. Nahiago dut jokalaria izan, zalantzarik gabe. Bere misioa dute, argi dago entrenatzaileak agintzen duela, baina azkenean zuk egiten duzu futbola. Entrenatzera zatoz, lanera, jokatu eta joan egiten zara.