FIN DE SEMANA DE MONTAÑA

Zapatu 20an Urdulizen eskalaten...



Eskalatzaile onen moduen, goizeti Urdulizerantza. Han gauz, Santa Marina-ko peñatan, Maju, Laura, Agus ta ni. Eguna oso ona ta dana dekogu prest eskalaten hasteko: gogoa ta ilusinoa badau, materiala badau, lekua badau... ezer bez faltan. Goian dauzen eskolatara goaz, hasiberrientzako 4 graduko eskoletara. Han be badauz 6a ta 5c ta 7c gradukoak, baia horrek askoz aurreraureko, apurke-apurke. Azalpen teorikoak emonta ostean, praktikotara pasaten garez: tronbiloak kontrolaten hasi behar garez, gaza, zortzia, alondra... seguridadeko mosketoiak, irekiera azkarrekoak, seguridadeko anklajea, reunino puntuak ta berton zer egin, rapelateko teknika, asegurateko teknika, expresak zelan txapau, soka zelan pasa expresatatik... La primera escuela la encadena Agus, y yo le aseguro. Después de hacerlo todo lo bien que lo podía hacer, baja sudando a chorretones. Es la primera vez y es normal, debido a la tensión acumulada, nervios, adrenalina que se suelta... pero lo hace muy bien. Luego va Laura, que las clases teóricas las sabe muy bien. En la práctica pasa apuros por la sensación de posibles caídas (que no pasa nada por que estaba bien asegurada). Sin embargo, y poco a poco (ya que aquí no hay prisa) sube hasta la reunión y lo hace todo perfectamente también, como Agus. Ya saben lo básico, como ir subiendo, como poner los expreses, como chapar la cuerda en los expreses, que hacer cuando llegan al punto de reunión, como rapelar, como asegurar... están ya imparables. La misma vía la repiten otra vez los dos, hasta que quedan exhaustos de fuerza y decidimos regresar a casa, a las 14:00. Guardamos el material y luego volvemos a otro sitio de escalada de Urduliz, donde hay vías más largas y ya con grados (6a, 6c+, 7a...) donde hay tantas chicas como chicos escalando, cosa que le gusta mucho a Laura y moralmente la anima mucho. Vemos un par de vías, que aunque son más largas que las de las escuelas de prácticas, parecen asequibles, ¿no?: la proa y bisigu. Datorren astean horrek biek egingo doguz, ta beste baten zelan rapelaten dan Reverso 3, Machard tronbiloa ta dinamikoagaz ikasiko dogu... ondino bueltako garez ta eskalatuko doguz horma hoiek, bai...


Agus Urdulizeko eskola batean eskalaten, 4a.


Laura gorantza botaten asegurata.


Agus aseguraten ta Laura expres bat iminiten txapateko soka.


Laura rappelaten beherantza eskalaten akabau ostean.


Agus expres bat iminiten gero soka txapateko.


Lauta ia-ia erreuninoko paraboltean dauela, ia-ia goian.

Domeka 21ean Aitzkorri-ra igoera



Gaurko egune beste mendi batera joatekoa zan, baia akabuen ezin izen da ta beste batera joateko burutasune egon da. Aitzkorri mendikatea aukeratu da.

Bidai laguna Maju dekotela, goizean goiz altzau, gozaldu apur bet, preparau gauzek (Maju, furgona, arropak ta motxila...) ta Oñatirantz, han dau ta Arantzazuko santutegitik Aitzkorrira igoten daun bidea, Urbiako zelaiak ukutuz.

8:25tan santutegiko parkinean laga dogu furgoneta. Goranzko bidea hasten doala, Xabi Bilbok dekon furgonetalau bat ikusi dogu beste parking baten, kointzidentzia?? Erritmoa fuertea hasi dogu, biden mendizale asko atzean utzita, ta denbora gitxira aurrean euki dot Urbiako zelaietara ailegaten dan akaburengo metrotako bidea. Aurrean 2 neska gazte, ta haurekana ailegaterakoan, Mugarza arrebak, Amaia ta Alazne, laukiztarrak, etxekoak. Kointzidentzia???

Erritmoa bajau ta haurekaz berbaten joan naz paurke-apurke Urbiako zelaietara. Kontau doguz gauzatxuk ta Urbiako zelaietan beste aire batez ibili garez, lasai ta patsadaz. Esan doztie Xabi, Alaznen nobioa, honen aita ta Alazne ta Amaian aita aurrerau dauzela, ta haurek ez dakiela Aiztkorri igoteko indarrik eukiko daben ta nik aurrera jarraituteko nire erritmoan. Halan da ba, akaburengo berba batzuk bota ta aurrera goaz Maju ta ni.

Ardi asko bidean, ta haurekaz mobidarik ez eukiteko (artzain batzuk be egon direz ta bertotik) Majuk ta nik bidetik urten ta zelaiak malda gogorretatik igo behar izen doguz, gorautxuago bidera barrin sartu ardi multzoak pasata. Gorantza gogor botaz Xabi, beran txakurre Kira, beran aita ta Mugarzatarren aita, Jabi, goian topa dotaz, ondino Aitzkorriko tontorrera helduteko 25 minutu inguru falta dabiezela. Haurekaz joan naz erabatera, Xabi atzean lotu dalarik Alazne itzaroten, ta Aitzkorriko ermitera erabatera heldu garez. Lasai deskantzau, zeozer jan ta edan ostean, berba batzuk bota ostean, ta ikusite Xabi ez zetorrela Alaznegaz, agur esan bi aiteri ta Kirari, ta beheranzko bidean joan garez Maju ta ni. Aprobetxatuz Aitzkorriko mendilerroa berton dauela, beste bi mendi igo doguz Maju-k ta nik, Ganeta ta Aitzuri. Aitzuri da Euskadiko mendirik altuena, 1551 metro dekozelarik, buzoia danbor bategaz dau apaindurik.

Mendilerroko mendiak igo ostean, jaitsiera bidean barriz topa naz Mugarzatarrak, Kira, Xabi ta beran aitegaz. Argazki batzuk atara, berba batzuk bota ta erritmoa aldatuz arin jaitsi garez Maju ta ni, prisa gendulako falta zan eguneko beste gauza askotxo iteko zeuden ta...

Polite izen da igoera, batez be pozik topa nazen mendizaleakaz, pozik Xabin aita barriz hasi dalako mendizaletasunegaz (8 urte mendia zapaldu barik, beran hitzetan), pozik Amaia ez dalako mendizalea baia berak esan zauenagatik gehiautan ibiliko dala gustau dakolako, pozik haurekaz ondo pasa dogulako ta pozik domeka goiz baten Aitzkorrin batu dan mendizaleakaz... izerdia bai baia momentu oso onak bebai... horrekaz lotu behar betikolez...
hurrengoa zein?


Amaia ta Alazne, atzean Arantzaruko santutegia.


Xabi, Aitzkorri-ko tontorretik gertu.


Kira, aita biek ta Maju.


Aitzkorriko buzoia ta Urbiako zelaiak behean.


Aitzuriko buzoia tontorrean.