futbola

---

Oro har, Munduko Kopako partidak ikustera joaten dena ez da zelaiaren egoeraz arduratzen; jokoa ikusi besterik ez du nahi. Baina belarra behar bezala egoteko, zaintze-lan nekezak egin behar dira aste osoan zehar.

Batzuetan, partida bukatuta, kezkatzeko arrazoiak dituen bakarra zelaiaren zaintzailea izaten da. Jokoa gogorra izan baldin bada, ustezko tapiz berdea zuloz josita gelditzen da. Eta ez da hori zaintzailearen kezka bakarra; esate baterako, atezainak egoten diren alde bietan belarra azkar desagertzen da.

Egia esan, zelaia zaintzea ez da lan erraza, belarra ez dagoelako egoera naturalean. Horregatik, ez du edozein belar-espeziek balio; ondoen egokitzen dena aukeratu behar da. Genetikoki eraldatutako belarra prestatzen da hainbat laborategitan, eta gero hori hazteko teknikak ikertzen dira. Espezie bat baino gehiago erabil daiteke, emango zaion erabileraren arabera: ez dira berdinak futbolean eta golfean erabiltzen direnak.

Golfa Eskozian asmatu zen; herri euritsu horretan aspaldi garatu zituzten zelaiak zaintzeko teknikak. Eta kirolaren kontzeptu modernoak teknika horiek hobetzea eskatu du. Golf-zelaian ez da belar-mota bakarra izaten. Horietatik espezializatuena greenekoa da. Han, milimetro gutxiko oztopoak ere ez dira onargarriak, eta beraz, belarrak nekez gainditzen du 4 milimetroko altuera.

Futbolean, berriz, belarra 17 milimetro altu izaten da, gutxi gorabehera; mozteko modua sinpleagoa da, baina bertan egiten den kirola askoz ere mingarriagoa da belarrarentzat. Bestalde, zein altueratan eduki behar den erabakitzeko irizpide gehiago sartzen dira jokoan: zaintzailearen eta entrenatzailearen artean hitzartzen da, oro har. Baina bada modu bat belarra moztu behar ez izateko: belar artifiziala erabiltzea.