Euskal Herria, etengabe polemikaren ardatzean aurkitzen den herri
konplexua da, denen ahotan gaude behin eta berriz, eta prentsa nahiz albistegietako tarte haundi
samar bat gure ingurukoa izan ohi da egunero. Baina, jardun hauek gai
berdinaren inguruan dabiltza etengabe jira eta bira, euskal gatazkaren inguruan
hain zuzen. Eta honek, kasu askotan, informazioa baino gehiago desinformazioa
dakar; guri buruzko ezjakintasuna eta itxura faltsua eratzen baitute hedabideek
eta jende askok mesfidantzaz begiratzen
gaitu.
Gure gizarteak estereotipoetan erortzeko
izugarrizko gaitasuna du, eta guri hauexek egokitu zaizkigu: mendi puntan bizi
garen baserritar peto-petoarena, jaki goxoak prestatzen dituen Argiñanorena ,
eta honekin loturik egun guztia jaten, edaten eta musean pasatzen duen
trinpontziarena ,edo behin baino gehiagotan entzungo genuen bezala
terroristarena.
Zenbat aldiz galdetu ote digute ea kaletik gabiltzala ez dugun beldurrik pasatzen? Edo jendea kaletik
metrailetekin edo pistolarekin joan ohi den? Ba nik dakidala eta bizi izan
dudanaren arabera behintzat, nere bizimodua terueldar baten antzerakoa da, eta kaletik
armatuta dabilen bakarra berriz, polizia.
Egia da herri gatazkatsua garela
aspalditik eta tamalez, konfliktoa ia euskal izaeraren ikur bezala
kontsideratzen dela . Baina gu herri inbasorea baino, inbaditua izan gara
etengabe eta defentsarako jokaera edo izaera hori erraietan daramagu . Erromatarren
aurreko garaira jo beharko genuke gure arbasoek gure lurraldea defenditzeko
egindako esfortzua ikusteko, eta orduztik etengabe berdinean gabiltza, baina gaur
egun oztopo nabarmen batekin: euskaldunen arteko ezberdintasun eta banaketa.
Oso gizarte zatikatua gara, ideologi ezberdin askoren atzean ezkutatzen gara
eta honek gure kontra egiten du. Polarizazioa inoiz ez da ona izan herri
batentzat, gatazka eta tentsioa sortarazten duelako gizartean, baina ez dugu
espabilatzen.
Erlijio kristauak lehen zuen inportantzia galdu duen moduan, politikak izugarrizko garrantzia hartu du
gaur egun eta geroz eta alderdi gehiago daude, eta pentsaera nimiño batengatik
banaturik sarritan. Ez al gara ohartzen herritarren artean akordiorik ez dagoen
bitartean zaila izango dugula bakea bilatzea eta gure nortasuna bilatzea? Ni bederen
nazkaturik nago hau guztiarekin; hainbeste politika, elekzio kanpaina, atentatu,
diskurtso eta atxilotu…
Estatu espainiar nahiz frantzesa
etengabe dabiltza gu zirikatzen, atxiloketak, errepresioa, adierazpen
askatasunaren deuseztaketa, torturak, euskararekiko erasoak, alderdi eta erakundeen ilegalizazioak, dispertsioa… Honen
aurrean, borroka armatua eta kale
borroka erabiltzen da, eta hortxe agertzen dira gure “heroiak” hau da politikariak,
prentsaurrekoak emanez arazoa “konpontzeko”. Batak besteari errua botaz ,azkenean
gehienetan “kaka nahastea” besterik lortzen ez dutelarik. Herritarrak estutuz,
ideologia batean posizionaaraziz eta gure arteko berdintasunak goraipatu ordez
gure arteko liskarrak sortaaraziz. Azkenean
, honek etengabeko “zirkulo bizioso” bat eratu du eta hemendik ateratzea oso zaila izango zaigu,
guzti honen atzean gauza konplexu asko daudelako; eta horien artean iruditzen
zait bat baino gehiagoren interesak daudela izkutaturik.
Lehen esan bezala , aspalditik
bizi izan gara gatazka batean murgildurik eta gaur egungo egoera ulertzeko historian salto
haundia jo beharko genuke atzeruntz, baina euskal foruak abolitu zirenetik eta
honekin gure lege gehienen deuseztapena eman zenetik, guda zibila eta honen
ondorengo diktadura izan dira guregan arrasto gehien utzi duten gertakari edo
epeak. Kronologikoki duten gertutasunagatik, gure aurreko belaunaldiek bete
betean pairatu dituztelako, baina baita guzti honen ondorio delako egungo
egoera. Azken finean historia gertaera eta ondorioz loturiko kate bat da, eta
garrantzitsua da memoria historikoa mantentzea nondik gatozen, eta garai batean
benetan zer gertatu zen jakiteko.
Oraintxe aipatu berri dudan
diktadura garaian, fase ezberdinak eman ziren eta honen barruan Euskal
Herriaren industrializazioak berebiziko garrantzia du prozesu luze hau
ulertzerako orduan. Garai honetan, euskal ekonomiak izugarrizko gorakada jasan
baitzuen eta honekin batera, Espainiako hego-mendebaldetik batez ere etorkin asko iritsi baitziren. Honekin,
nazionalismoaren hastapenak eman ziren eta hementxe errotu zen nazionalista eta
ez nazionalisten arteko gatazka. Aspaldian nahiko ahuldurik edo ixilpean zegoen
abertzaletasunak ere indar haundia hartu zuen eta honekin batera, ETA
erakundeak borroka armatuari ekin zion euskal gatazka oraindik gehiago areagotuz. Franco hil eta trantsizio garaian ere arazoak hor jarraitu
zuen “demokrazia” ezarri eta egungo
garaira iritsi arte.
Baina aski da guri buruz hitz
egiteaz, euskaldunok ez gara gure zilborrera soilik begiratzen dugun
hoietakoak; mundu zabalera ere irikitzen ditugu begiak eta gerrate, klima
aldaketa, globalizazio, amalurraren suntsiketa… bezalako arazoek ere arduratzen
gaituzte. Hala ere, sentsazioa dut ez
garela oso kosziente informazioaren aro honetan, zein desinformaturik (edota manipulaturik) gauden kasu askotan
“goikoen” interesen arabera. Guden kasua adibidetzat hartuz, egunero
“bonbardeatzen” gaituzte Irak, Afganistan, Palestina…-ko gerrateekin, baina
berdin zaigu gaur 170 hildako egon diren eta bihar 89
badira ere ; berdin-berdin jarraitzen dugu afaltzen, jada eguneroko albistetzat
baititugu.
Baina Martxoaren 11 eta Dorre
Bikietako atentatu haietan? Primeran oroitzen gara zertan genbiltzan berriaz
enteratu ginen momentuan eta egun haietan gosea ere kendu zitzaigu, eta egun
osoa telebista edo irratiari itsasita eman genuen. Kontraesan nabarmena…Zein
ezberdintasun dago bada hildako batzuen eta besteen artean? Akaso ez al zuten berdin balio haien biziek?
Sentsibilitate falta? Edo hipokresia agian?
Eta zer esanik ez Txetxenia
edo Mozanbike bezelako beste lurralde
batzukin gertatzen dena, aspalditik gudan jarraitzen duten herrialdak dira eta hauei buruz hedabide garrantzitsuenetan behinik-behin
ez da pitzik ere entzuten, ixilpean diraute, existituko ez bailiran. Zeozer
jakin nahi duenak informazio iturri alternatiboetara jo beharra du .
Hala ere, argi dago, interesa edo jakinmina
dela informaturik egon nahi duenarentzat
altxorrik handiena.
Iruzkinak
Utzi iruzkina: