KEARRAK. EGURRA SALGAI.

---

         Mendibileko entsegu lokaletik, lau zimaluze rockerok agertokietara salto egin zuten. Xanet (kitarra eta ahotsa), Ricard (kitarra), Rubén (baxua eta ahotsa) eta Azkue (bateria)k inguruotako rock talderik gogorrenetakoa osatu zuten. Kalean, Leize…eta batez ere Barricadaren influentziapean beraien Rock Urbano propioa uztartu zuten: kitarra riff gogorrak, bateria zapaltzailea eta ahots urratuaren (Rosendo maisu) bitartez, erdaraz abestuz Oiartzun eta inguruotako bazterrak astindu zituzten. Ez dut uste gaur egun 30 urtetik gora duen inork ahaztuta izango dituenik, are gutxiago haien kontzertutaz gozatzeko parada izan zutenek. “Arma letal”, “Miradas asustadas”, “Noche de…”, “Mendekua”…Oiartzunen ere bagenuen gure Rock Urbanoa. Garai onak, bai.

        Xabi Azkue bateria jolearekin, “Por tu bien” kantaren egilearekin, izandako elkarrizketak hainbat datu eta bizipen gogorarazi dizkigu: Zergatik aldatu zuten izena Se Vende Leña-tik Kearrak-era? Ba al daude taldearen irudiak bideoz grabatuta? Zergatik banandu zen rock talderik onena? Irakurri, irakurri…

       

     Galdera: Kontaiguzu nola izan ziren taldearen hastapenak

     Xabi Azkue: Ni soldaduzkan nintzen eta izan zen handik etorri eta grupoa montatu. Soldaduzkan berotu egin nintzen musika asuntoakin eta beti musika gustatu izan zitzaidan. Han lagun bat egin nuen eta berarekin musikan gehixeago sartu nintzen. Eta gero hona etorri nintzan, Oiartzunea eta lagunekin komentatu genun. Beti ere, gaztea zea eta musika gustatzen zaizu, ezta? Nik lan egiten nuen momentu horretan, soldaduzka baino lehen lan egiten nuen eta ordun sosa batzuk banituen, eta soldaduzkatik etorri eta lanean hasi nintzen segituan. Eta dirua baneukan materiala pixkat erosteko eta musikakin hasteko. Eta hasiera batean ginen: Ionpe, baino klaro, hoiek dira hasiera-hasiera-hasierak. Kearrak bezala, ba hori ya izan zen geroago.

      Galdera: Hasieran Se Vende Leña izena zenuten.

      X.Azkue: Hasieran Se Vende Leña, bai. Gehienbat jotzen genuen Gaztetxetan eta holako leku txikietan, tabernatan eta hola asko. Gaztetxetan asko, ordun Gaztetxe asko zeuden. Iparraldean ere jo genuen –Se Vende Leña bezala-.

       G: Orduan, soldaduzkatik bueltan bateria erosi zenuen eta lagunekin taldea egin zenuen.

       Azkue: Bai, elkartu egin ginen, ez zen nere ideia bakarrik izan. Juntatu ginen eta geratu ginen “nik baxua erosiko diat” eta “hik bateria”, nahiz eta ezer egon xoxa batzukin ahal zuenak erosi zuen.

       G: Kuadrilakoak?

       Azkue: Bai, kuadrilako lagunak

       G: Orduan zuk bateria erosi zenuen eta Ionpek…

       Azkue: Ionpe hasieran zen abeslaria, Rubén Soroak jotzen zuen baxua, bueno hasiera batean nik jotzen nuen baxua. Ideia genuen nik baxua jotzeko, Rubenek bateria eta Ionpek kantatzeko, eta Xanet geroago etorri zen. Hasiera batean izan ginen Ionpe ta biok, hola berotu ginen, soldaduzkako lagunekin, gero Ionpekin ere bai ta “hi, montatuko yeu, ta eztakit zer ta bakit zer…”.

        G: Bera ere soldaduzkan zegoen?

        Azkue: Ez, ez, bera ez. Bera gazteagoa zen gainera. Eta gero kontaktu batzuk egin genituen: nik Rubén ezagutu nuen, eta harremanak bagenituen, musika asuntoan hemengo grupo batzuk ezagutzen genituen… eta hasi ginen, berotu ginen eta “hasiko gaituk, lokal bat bilatuko Diagu eta hasiko gaituk ensaiatzen…Hasieran nere etxean izan zen, bajo batean, erosi genituen trasto guztiak eta nere etxean, garaje moduko trastero handi bat…

        G: Azelgas Boys bezala, bekoplazako garajean

        Azkue: Bai, ba igual igual. Hasieran inork ez dauka lokalik eta ez dauka ezer

        G: Hori da agian zailena, eta gainera garai hortan oraindik zailago izan behar zuen

        Azkue: Klaro. Bai, ta gaztea baldin bazara zaila da, inork ez dizu kasurik egiten. Orain ere, inork ez dik kasurik egiten…

        G: JAJAJA, Orduan gaztea zarenean…

        Azkue: JAJA JA, gutxiago oraindik

        G: Bai, ze piszinetan zeuden lokalak geroago etorri ziren. Orduan, lehengoarekin jarraituz, Xanet etorri zen,ez?

        Azkue: Bai, guk deitu genion, bagenekien kitarra jotzen zuen mutil bat zegoela –nik Xanet ez nuen ezagutzen, bistaz pixkat- eta gustokoa zuela. Bueno, ba deitu genion eta hasi ginen pixkat jotzen. Hasiera hasiera zen, oso gaztea zen eta ez zekien; Deneb, inork ez zekien. Baino Xanetek igual abestiren bat, Judas Priest-en abestiren bat bazekien. Gero guk entzunda pila bat, Iron Maiden eta holakoak. Gu nahiko heavyak ginen denak. Ionpe izan ezik, nahiko punkia zen. Ni ere pixkat punkia nintzen baina heavya asko gustatzen zitzaidan, eta gainera garai haietan Barricada zegoen jotzen asko asko asko.

        G:Barricadak eragin handia izan zuen zuengan, ezta?

        Azkue: Bai, bai, Barricadarekin pila bat. Guk oso gustoko musika genuen. Baina ez genuen imitazio bat…ez zitzaigun gustatzen imitatzea Barricadari, baizik eta gure musika egitea. Nik garrantzi handia ematen nion, baina beti hire gustoso musikakin. Hire erritmoak. Nik behintzat bateriyakin erritmoak oso klasikoak izango dituk, baina neri musika hola gustatzen zaidalako. Ez nintzen konplikatzen. Oso erritmo potenteak neretzako, oso “ritmos pesados” esaten dena. Eta horrela gustazen zitzaidan asko. Azkar jotzen ere bai…baino beti agian heavyan punto bat ba genuen. Gaztetan nik heavya asko entzun det, eta horregatik…bueno, gure musika egiten genuen gehienbat.

        G:Orduan, laukote bezala hasi zineten.

        Azkue: Hasiera hasieran bai. Gero izan zian, ba horregatik, musika estiloarengatik lehenengo liskarrak grupoan. Ze Ionpe oso punkarra zen eta nahi zuen punkarra bezala kantatu, eta guk ba ez, gu ginen agian melodiosoago. Eta orduan izan genituen liskarrak eta Ionpe geratu zen kanpoan.

        G:Eta gero sartu zen Azelgas Boys-en

        Azkue: Krixton kabreoa harrapatu zuen, beno normala zen: gu izan ginen un poco cabronazos, baino beno bera geratu zen kanpoan eta beste grupo bat hasi zen montatzen, eta geratu zen Azelgas Boys.

        G:Orduan Se Vende Leña nola geratu zen?

        Azkue: Orduan geratu ginen Xanet, Rubén eta ni, hirurak

        G:Xanetek abesten zuen, eta Rubén-ek ere bai, ezta?

        Azkue: Bai, biek abesten zuten. Xanet kitarrakin eta Rubén baxuakin, abestiak erdibana tartekatzen eta ni bateriakin. Eta ginen hiru, Se Vende Leña.

        G:Jo zenuten inguruko Gaztetxetan

        Azkue: Bai, asko gaitera. Hemen inguruan, Gipuzkoa mailan gehienbat. Ateatzen ginen, Bizkaiara ez ginen joan baino mugitu ginen. Igual 40 kontzertu baino gehiago Gaztetxetan jo genituen, Se Vende Leña bezala. Ikasi genuen pizar hori hor egin genuen, tabla horiek hartu genituen, holako lekutan. Gainera jendea bolkatu egiten zen eta…Gogoakin ikusten ditek jotzen eta nahikoa dek, ez?

       G:Madalensoron kontzertu bat zenuten. Udalak behartu zintuzten euskaraz kantatzera.

       Azkue: Hori izan zen…vamos…Niri behintzat ez zitzaidan batere gustatu. Guk abesti guztiak erdaraz genituen, eta bat euskaraz. Eta Orduan esan ziguten: -“Hi, ze nahi zute Baldin Badakin jo? Ta hemen krixton kontzertua ingo yeu”. -“Bale bale bale, Joko yeu” -« Hi, baino abestiak izan behar ditek euskaraz” » -“ Nola ? “ -“Denak euskaraz”. Ba nik hasiera batean ezezkoa esan nian –“Ez yeu Joao ta listo” Gure herria duk eta gure gustokoa da gure herrian jotzea ta holako grupo batekin, gainera denboraldi hartan asko jotzen zuena, Baldin Bada.

        G: Baldin Bada ta Se Vende Leña ziren, bi talde egun hartan, ez?

        Azkue: Hiru talde uste dut, bazen beste bat: Beltzez, iparraldekoak. Eta beno, azkenean inposaketa bat izan zen euren partetik. Bueno, guk bagenuen aukera esateko ezetz, ez jotzeko. Nik nahi nuen boikota egin, eta hasiera batean boikota egiteko pentsamendua genuen, baino azkenean ez zen…

        G: Jotzeko aukera aprobetxatu zenuten.

        Azkue: Bai, bag u jotzen ari ginena, erderaz eta listo. Guk “bai bai bai, euskaraz Joko yeu”, hasi lehenengo kantakin euskaraz, gurea, euskaraz zena: “Mendekua”, eta beste denak erderaz.

        G:Beldurra zenuten kontzertua moztutzekoa?

        Azkue: Bueno, baina niri ez zitzaidan axola. –“Hi, mozten baldin ba ttek bagizek etxea ta punto. Niri etzaidak inporta batez, gure abestiak erdaraz ttuk. Nik erdaraz egin dizkiat, eta besteek ere bai”.

        G:Noski, hori da zuen obra eta errespetatu behar da.

        Azkue: Gainera musika unibertsala dek eta nik ez diat uste politikak hor sartu behar lukeenik batere. Eta momento hortan sartu egin dituken eta neri ez zitzaidan batere gustatu. Baina beno, azkenean hala suertatu zen, euskaraz kantatu genian.

        G: Letra guztiak itzuli egin behar

        Azkue: Krixton mobida izan zen, azkenean asko tarareatu, eta oso gaizki. Kontzertu penagarria izan zen; oso ondo hasi ginen jotzen bolada hortan. Musikalki oso ondo ari ginen, asko ensaiatzen eta oso ondo jotzen, baina putada izan zen hizkuntza. Ez zen atera kontzertua guk nahi bezala hizkuntzagatik.

        G: Izen aldaketa kontzertu hartan etorri zen?

        Azkue: Ez ez, kontzertu hori jo genian Se Vende Leña bezala, eta gero aldatu genian guk nahi genuelako.

        G: Taldean beste kitarra bat sartu zen, Ricard.

        Azkue: Ricard Oson, bai.

        G: Maketaren grabaketarako sartu zen?

        Azkue: Bueno ez, guk pentsatu genuen…Ni ez nintzen horrekin oso ados egon. Bilatzen ari nintzen esperientzia handiko kitarrista bat, eta aldizkarietan anuntzio bat jarri nuen (hori nik egin nuen, ez grupo bezala), behar genuela kitarrista bat baina esperientziaduna. Eta bueno, ba denboraldi hartan inor ez zen azaldu, JAJA nik ez dakit zergatik, agian gutxi zeudelako edo. Eta Ricard zegon momentu hortan. Jotzen zian kitarra baino oso nibel baxuarekin, eta hasi ginen ensaiatzen. Kontzertu batzuk egin genituen baina guk bilatzen genuen nibela ez zeukan. Nik nahi nian grupoa aurrera eramatea eta kitarrista on bat; eta ez, ez zen eta gero joan egin zen.

        G: Baina maketaren grabaketan parte hartu zuen, ezta?

        Azkue: Bai, parte hartu zuen. Bera grupokoa zen, sartu zen. Grupoak zituen baldintza batzuk betetzeko, diru bat sartu genuen eta berak sartu zuen diru hori ere bai. Bera joan bezain pronto harrapatu genuen beste bat: Angel Arrieta. Kriston, oso ondo jotzen zuen baina…klaro, denak pegak dauzkat ez? Hik bilatzen baduk kitarrista on bat, baino nahi dek grupoa aurrera joatea, behar duk zerbait, suspertzen duena. Oso kitarrista ona zen, oso ondo jotzen zuen. Neretzat abiadura pixkat falta zitzaion, eta goguak, goguak. Ya bazituen grupoan sartu zenean 27 urte. Gu gazteagoak ginen, 22-23 urte, eta berak ya beste adin bat zeukan, lan bat, beste konpromiso batzuk, eta ez zituen gure animoak eta gure…Kontzertu batzuk egin genituen eta oso ondo eta beno, etzekiat, denborakin igual pixkat aspertu in ginan.

        G: Hori izan zen azkeneko formazioa?

        Azkue: Azkeneko formazioa, bai. Angel Arrietakin. Lau.

        G: Pixkat maketaren grabaketa komentatuko dugu. Nola izan zen? Amadeus estudioan grabatu zen. Norena zen estudio hori?

        Azkue: Bai, Amadeus, Donostian. Joxerra, pianojole batena zen. Maria Cristina hotelean jotzen zuen, oso organista ona zen. Eta montatu zuten, berak eta beste sozio batek, grabazio estudio bat: Amadeus. Nahiko merkea zen eta gu han azaldu ginen.

        G: Berak egin zuen nahasketa, ez? Gus eta Joxerrak.

        Azkue: Hori da: Gus, Gustavo.

        G: “Arma letal” abestian teklatu batzuk zeuden.

        Azkue: Hori berak sartu zuen, Joxerrak.

        G : « Noche de… » abestian ere bai. 6 abesti hauetatik…

        Azkue: Buah, abestiak denak “super buenas” JAJA, guriak nola dian, ba denak onak, ez? Neretzat abesti hauek denak espezialak dira, entzuten dek musika ta hirea duk, hire letrak dituk, hire dena, sentimenduak, denak hor zioztek. Puntazo bat duk berriz ere entzutea. Abesti batzuk dituken Xanetek idatziak, beste batzuk Rubén-ek eta beste batzuk nik. Denen artean egiten genian. Bat etxea juten zen eta “hi, kriston abestiya idatzi diat, ea eiten diagun” ta letra hartzen genian, gero musikarekin egokitzen genian eta hortik abesti bat ateratzen huen. Bakoitzak bere etxean egiten zizkian bere ideiak, bere letrak. Hori irekia zegoen, edozeinek posible zituen letrak egin. Denak ginen autodidaktak, eta gero juten ginen lokalera ta “hi, letra honekin ze abesti egingo diagu? Eta hasten ginen ta ateratzen zen huen abesti bat eta abesti hori guretzako huen pasada bat.

        G: Abestiren bat baduzu gustokoen?

        Azkue: Neretzako “Por tu bien”, esanahi handia dauka neretzat. Nik idatzi nuen letra, eta abestian musikalki ere asko sartu nuen, hor sentimentu asko zeuden. Entzuten dudanean ailegatzen zait.

        G: Letrei buruz, nahiko pertsonalak direla esango nuke nik. Autobiografikoak dira?

        Azkue: Denetik. Idazten nituen abestiak, neri gertatzen zitzaizkidan gauzak ziren, edo ondokoari; edo behintzat bizitzako, inguruko gauzak. Eta ni beti izan naiz “soñador” esaten dena pixka bat. Asko ere ez eh baino tira. Beti ba ametsakin eta…oso sentimentala nauk, igual gehiegi ez. Agian idazten dukenin transmititu egiten dek.

        G: Euskaraz abesti bakarra zegoen. Horrela atera zen?

        Azkue: Guk ez genian pentsatzen “hau egin behar diagu euskaraz, erdaraz…guri musika hola sartzen zitzaigun, erdaraz. Eta guk erdaraz transmititzen genian.

        G: Maketaren banaketa nola izan zen? Nola funtzionatu zuen salmentak?

        Azkue: Ez dakit zenbat kopia, bastante egin genizkian, ez naiz gogoratzen orain. Tabernetan gehienbat, taberna guztitara joaten ginun. Oiartzunen, Hernanin, Donostian…leku guztietan. Eramaten genituen zintak, eta gero igual pote bat hartzera joaten hintzan hara, ta hire musika entzuten huen. Nahiko harrera polita izan zuen, guretzako, ni behintzat harritua geratu ninduan. “Jode, jendeari gustatzen zaiok”.

        G: Egunkariren batean azaldu zineten?

        Azkue: Entrebista batzuk irratian egin zizkiguten eta egunkaritan, nik deitzen nuen “DVorame”ra han anuntziatzeko, baina entrebistak egunkarietan ez.

        G: Hemengo irratietan, ez?

        Azkue: Bai, ni ez nintzen joan eh. Rubén eta Xanet joan ziren, horiek ya hizketan ta ibiltzen hituen, ta ni más “currante” nintzen.

        G: Kontzertu batean Zarama taldeko bateriak zure instrumentuarekin jo zuen. Harrigarria iruditzen zait, garai hartan Zarama ya nahiko profesionalak ziren, punk garaitatik hurrun zeuden eta Oiartzungo talde bati eskatu zion bateria. Bateria ona izango zen.

        Azkue: Noski, gero ere zein ziren? Nola duk, ez zaidak ateratzen izena. Hor, Madalensoron jo ziten, andaluz batzuk.

        G: Reincidentes.

        Azkue: Reincidentes. Horiek ere nere bateriakin jo ziten. Etorri huen tipoa “posible diagu? Bestela bateria montatu behar diagu, nere platuak jarrito dizkiat eta Ryder-a”. Nik ez nian batere problemarikan haiek nere bateriakin jotzeko.  

        G: Bateria gustatu zitzaion.

        Azkue: Bai, gehienbat nola zegoen afinatua. Berak probatu eta « Jode hi, suena de puta madre, neria jarri beharrin honekin joko diat » eta « bale bale » eta listo.

        G : Bateria afinatzen zenuen, beraz.

        Azkue: Bai bai, nik bateria afinatua eramaten nian, “de oído”; nik musika ez diat ikasi ezer.

        G: Gutxi gora behera estutu

        Azkue: Nik nere gustora. Ez banian nere gustora jotzen, gaizki. Gero ez nintzen Tikis-Mikis, nik, edozeinek nere baterian jo nahi bazian ba hi, sin ningún problema eh.

        G: Beste batzuk ez dute uzten

        Azkue: Horregatik, neri asko pasatzen zitzaidan hori. Kontzertu batera joan, beste bateria batzukin, eta jode tío, bateria huen una pasada eta neretzako ez huen hainbeste. Eta Zaramakoak gauza berdina. Madalensoron ginen, eta guk jo genian eta gero bera etorri huen eta “hi, ez bazaik importa, ba hiriakin Joao diat”. Platuak aldatu ta “ni un problema hi, jo zak” eta listo.

        G: Jo zenuten Zaramakin, Baldin Bada, Reincidentes, Pikutara…

        Azkue: Gero izan zen beste kontzertu bat Ikastolan, Su Ta Gar-ekin eta beste grupo bat bazegoen, ez dakit zein zen.

        G: Gero frontoia erre zuten

        Azkue: Bai, krixton mobida pasa zena. Jende pila bat zegoen, kontzertua atzeratu egin zen, buah bai bai, krixtona pasa zen han. Ni ez nintzan enteratu eh, nik nahikoa nuen traste guztiak sartzen furgonetan eta lokalera eramaten.

        G: Frontoiko koltxoiari sua eman zioten, eta hola bukatu zuen. Bestela, beste talde ezagunekin jo zenuten?

        Azkue: Bueno, ba genituen harremanak grupo heavy batekin, Alicanteko grupo bat: Leviatán izena zuten, eta haiekin krixton konfiantza genian. Eurek lortu zizkiguten guri Alicante neta Marbellan kontzertu batzuk. Taberna batzutan, eta oso taberna arrakastatsuak, jende oso onak jo du han eta…Bueno, ba krixtona. Eraman zizkiaten maketa batzuk hemendik, ba agian 4-5 hilabete lehenago, jode gutxixio, 2-3 hilabete lehenago eta banatu zituzten tabernatik, eta gu hara joan giñun eta jendeak bazekizkien abestiak.Puntazo bat izan zen hori, entsaioko lokalean jotzea bezala. Hara iritsi eta jendeak, ya jo baino lehen ezagutzen zian…Bueno, jende guztiak esaten zian guk jotzen genuela “Rock Radical Vasco”. Oso modan zegoen orduan hori, eta guk “bai bai, guk Rock Radical Vasco, ningún problema”. Eta gero, klaro, han jotzen genian eta eurek bazekizkiten abestiak; autografoak eskatzen, buah guretzat izan huen “una gira mundial” hori bai bai,izan huen una pasada, un sueño, hori bai izan zela un sueño. Oso polita, neretzat oso esperientzia…

        G: Beraiek “Rock Radical Vasco”…eta zuek Rock Urbano egiten, zuena egiten, ez? Ez besteek espero zutena.

        Azkue: Nola euskaldunak ginan eta hemen grupo asko zeudenez mobida hortakoak…

        G: Gero bigarren maketa bat grabatu zenuten. Estilo aldetik jarraitu egin zenuten…?

        Azkue: Bueno, estilo berdina, baino pixkat depuratuxeago. Eta agian kañeroxio pixka bat baño estilo berdina. Guri gustatzen zitzaigun musika egiten genuen, hori argi geneukan: gure gustokoa ez bazen, ez genian jotzen. Gainera behar zian hiruron gustokoa, eta harrapatzen genian gustoa. Neretzat maketa hori musikalki oso kalitate onekoa izan zen, eta abesti oso politak. Gertatzen dena da grabaketa ez zela oso garbia atera, atera ziren “reberv” bat izango balitz bezala, ez zen oso garbi, ez zen entzuten oso ondo. Eta guk ere dirua ez genian. Maketa ez zen oso ondo atera, ez genian komertzializatu eta hortxe geratu zen. Ez genian ezer egin maketa horrekin. Baina oso abesti onekin.

        G: Estudio berdinean grabatu zenuten?

        Azkue: Bai, estudio berdinean eta jende berdinarekin.

        G: Zenbat abesti zeuden hor?

        Azkue: Ba uste dut berdinak, hor izango ziren 6 edo 7.

        G: Masterrak hor daude gordeta, ez?

        Azkue: Nonbait daude, nik ez dakit non baina nonbait badaude.

        G: Ea noizbait ateratzeko modurik dagoen

        Azkue: Ya, ba bai. Gertatzen dena da guk ere, utzi egiten dizkiagu gauzak eta…baina beno, hasten bagaituk bilaka, nik uste diat aurkituko genuela.

        G: Gainera, gaur egun CD bat oso merkea da ateratzeko. Kalitatea ya beste gauza bat da, baina argitaratzea posible da.

        Azkue: Ba bai, eta lastima da. Egia esan bai. Hori egin behar diagu denak elkartu eta ea ze gogoak dituzten. Ni, nigatik behintzat, encantado de la vida, holako gauza bat egitea…

        G: Egin zenezakete bi maketak CD batean sartu. Bigarren maketa hori noiz egin zen?

        Azkue: Pasako ziren…bi urte? Totalean egin genian, grupo bezala 5-6 urte.

        G: Oiartzungo taldeekin, ze harreman zenituzten edo nola ikusten zenuten…

        Azkue: Guk jotzen genuenean, Oiartzunen talde gutxi zeuden Ostikada…

        G: Bihotzerre…

        Azkue: Ah, Bihotzerre!

        G: Erdi Oiartzun, erdi Errenteriakoak

        Azkue: Horiekin bagenituen harremanak., kontzertu batzuk egin genituen. Pikutarakin ere bai, baina harreman asko ez. Gero Hondarribiko beste bi gruporekin ere bagenian harremana.

        G: Zeintzuk ziren?

        Azkue: Ea…Horiek ere desagertu ttuken…Bat izan zen, bi neskak kantatzen ziten inglesez, oso grupo majoa huen, Hondarribiakoak, horiekin harreman handia genin baño jode orain izena etziak ateratzen.

        G: Beti Mugan?

        Azkue: Beti Mugan, hoi dek. Eta gero beste talde bat ere bazegoen…goatuko nauk eh! Ba, enak goatzen. Karteletan aterako duk, oraindik gordeta zeuzkat Gaztetxetako kartelak, Se Vende Leñakin.

        G: Gero Errenteriak ya beste tradizio bat zeukan, tradizio gehiago, Basura, Odio eta beranduago Pikutara, Ke + Da…

        Azkue: Ke + Dakin ere kontzertu batzuk egin genituen.

        G: Garai haietan Errenteriara jeistea izan behar zuen tristona, ez?

        Azkue: Hombre, bai. Errenterian ere (Oreretan) egin genizkian kontzertu batzuek, han grupo ingeles batzuekin ere bai, Alabergan ere jo genian…Oreretan jo genian bastante.

        G: Influentzia aldetik, denetik izango duzue, baina zein esango zenuke zuk gehien?

        Azkue: Barricada neretzako gehiena.

        G: Leño, Barricada…

        Azkue: Rosendo ere bai…Heavy tankera, punki pixkat…eta hori, gustoso musika, ta gero hik lortzen dukena egitea, klaro. Hori ya…jeje.

        G: Kalean eta Leize?

        Azkue: Baita ere, Kaleanekin bagenizkian kontaktuak. Beraiekin jo genian 2 edo 3 aldiz.

        G: Kanpoko talderen bat?

        Azkue: Ez. Beltzez, iparraldekoakin. Horiekin ere harreman batzuk egin genizkian, iparraldean ere jo genizkian 6 edo 7 kontzertu.

        G: Gaztetxeetan?

        Azkue: Gaztetxeetan, bai. Taberna batean ere bai.

        G :Zergatik banandu zineten ? Askok pentsatuko dute…

        Azkue: Ba egia esan…nik utzi nian taldea. Ratxa ez nian oso ona pasa, geratu ninduan…jo, han badakik, lokalean beti kantari aritzen haiz eta zakilana egiten eta atera zidaken polipo bat “en una cuerda vocal” eta gero operatu ninduten, gaizki atera huen, berriz operatu behar izan ninduten. Gero ere entzumen pixkat belarri batetik galdua niken, agudoen %70 zearo galduak nizkian eta klaro, pixkat morala baxua, gero taldean ez zegon oso…Noski, ya denbora entsaiatzen, guk nahi genian musikataz bizi. Hori oso zaila dek, baina gure intentzioa hori zen. Guk horretarako entsaiatzen genian. Eta ikusten genian oso zaila zela. Nik uste nian oso zaila zela.Baita ere, etzekiat, musitan inguruan dagoen giroa niri ez zitzaidan asko gustatzen. Ni oso tipo lasaia nauk, “a mi bola” joatea gustatzen zaidak eta giro, mundillo hori, tabernak eta gaua, neri gustatzen zitzaidan baina punto bat arte. Baina nere bizitza hortan bideratzea ez zitzaidan asko gustatzen. Musika asko gustatzen zitzaidan, baina ez agian hortan, hainbeste sartzeko ez nian ikusi nere burua, eta taldean ere ikusi nian bajoia, gogo askorik ere ez zegoela, eta nik hartu nian nere erabakia eta egun batean joan ninduan hara ta esan niaken: “bueno muchachos, yo dejo el grupo”. Eta holaxe, nik utzi nian. Gero egon zituken beste bateria batekin, proba batzuk egin zizkiaten, gero ez ziaten ezer egin. Ez zuten kontzertu bat ere egin, eta utzi egin ziaten. Uzten, uzten, uzten…eta azkenean gaur arte.

        G: Eta zer egin zuten beste partaideek? Xanetek badakit egin zuela Kilometroak 92ren abestia Kearraken garaian, bere anaiekin, baina gero, Kearrak separatzean…

        Azkue: Xanet joan zen bere, grupo horiek…Xanetek ezagutzen zuen musika munduan agian jende gehiago eta bilatu zuen. Lehenengo talde batekin, gero beste batekin eta egin zian. Beste grupo batzuekin hasi zen kitarra jotzen, hor badago beste kantari bat, Jexuxmai: Jexuxmai eta Noizbehinka. Hor atera zuten zera bat, baina hori Rubén izan zen. Hor saiatu ziren ideia bat egiten, Jexuxmai eta Noizbehinka. Noizbehinka ziren Rubén eta beste, nik bateria saldu nion lagun bat, David Etura. Eta biek hasi ziren Jexuxmaikin, ezagunak ziren, eta hasi ziren proiektu bat egiten, eta uste dut hortxe geratu zela proiektu hori. Eta Xanet hasi zen Eganekin, baina Eganekin baino lehen, uste dut beste talde batekin hasi zela, berbenako beste…baina ez dakit ziur. Eta gero Eganetik Akelarrera, eta orain arte.

        G:Orain Akelarre banandu egin da.

        Azkue: Bai, deuseztu egin dela uste dut. Eta gero Rubén egon zen beste berbenako talde batean, baina ez dakit, orain ez naiz gogoratzen zein talde zen. Eta gero Angel, ez zuen ezer egin. Lanean jarri zen, eta ni ere bai, ni lanean hasi nintzen. Nik bateria eta dena saldu egin nian, ez nian nahi…egon nintzen urte batzuk, ikusi nian musika giroa eta dena, banekien gutxi gora behera noraino ahal nuen ailegatu, ikusita zer harremanak zeuden eta zer gauza zegoen, ilusita ez niala ezer egingo, ba nere ilusio guztiak aparte uztea pentsatu nian, eta bateria eta dena saldu nizkian.

         G: Pentsatu al duzue noizbait elkartzea, kontzertu batetarako behintzat?

         Azkue: Bai, nik hori askotan esaten diet beraiei, baina ez dira animatzen, dira unos soseras que te pasas eh! Ni animatuko ninduake echando ostias, gainera nik proposatu nien kontzertu bat egitea. Agian despedida, baina kontzertu bat herriko jendeantzako, edo nik etzakit. Eta beno, beraiek, nik etzakit zergatik ez ditek nahi izan hori.

 

          

            Hementxe amaitzen da Azkuerekin izandako elkarrizketa. Esan beharrik ez dago gu ere desiatzen gaudela Kearrak berriz ere oholtza gainean ikusteko, beste behin bakarrik bada ere. Bigarren maketa hortako kantak (inoiz entzun gabeak) kutxatik atera eta CD batean argitaratzea, lehenengo maketarekin batera, posiblea izateaz gain, beharrezkoa deritzot. Eskatzen jarrita, Alicanten grabatutako irudi haiek ere CD arekin batera sartzea extra bezala, horixe eskatuko nuke. Izan dadila elkarrizketa hau, Kearrak eta Oiartzun eta ingurutako taldeei omenaldi txiki bat. Lanean jarraituko dugu.