Militar baten iritzia
NATOren inguruko berriak aztertzerakoan, bere baitan lanean jardun duen goi-mailako militar baten hitzak izan daitezke egokienak egitura erraldoi horren bilakaera ezagutzeko eta bere etorkizunaz jabetzeko. Douglas McGregor jeneral estatubatuarrak urte asko eman du erakunde horretan goi-mailako ardurak betetzen eta analista politiko gisa dihardu gaur egun. Gako interesgarriak eskaintzen dizkigu bideo honetan.
Britainiarrek eta frantsesek beren soldaduak Ukrainara bidaltzen badituzte, ergelkeria handia eginen lukete. Alemaniak atzerriko milaka tropa izanen lituzke hara-hona bere lurraldean eta errusiarrentzat lehentasunezko helburu bihurtuko lirateke. Alemaniako biztanleria dinamika horretan ez duela parte hartu nahi ohartzen hasia da. Polonian, berriz, denbora bat pasa da gerran partehartzearen aurkako jarrera hartu zutenetik.
Washingtonen bi sentsibilitate daude: bat, desastrea delako, NATO uztearen aldekoa, eta bestea, oraindik NATOren parte garelako, europarrak laguntzera behartuta gaudela defendatzen duena. Nire iritzia: britainiarrak eta frantsesak Ukrainan sartzeko bezain baboak badira, bakar-bakarrik utzi beharko genituzke. Oso argi utzi beharko genieke ez diegula horretan lagunduko.
Europarrek ez dute Europako eremuan aginte-sistema egokia ahalbidetuko dien komunikazio-kontrol, konputazio, inteligentzia, zaintza eta ikuskapen egokirik. Dena AEBen esku dago. NATOn lan egin nuenean, gabezia hauek gainditzeko plan bat egin nuen eta alemanek, britainiarrek eta frantsesek beren oniritzia eman zidaten, baina beren politikoek ez zutela horretan lamaikorik inbertituko ziurtatuz. Noizbait estatubatuarrak Europatik joan eginen zirela eta orduan ez zutela deus izanen erantzun nien. Orain egoera horretan geratzeko beldur direla uste dut. Hala gertatu ezkero, den-dena hutsetik eraikitzen hasi beharrean izanen dira.
Harald Kuhat alemaniarrak, NATOko batzorde militarreko buru izandakoak, inbasioa hasitakoan aurrez probokatua izan zela ohartarazi zuen eta Istanbulen bakea saboteatua. Gerra desastre masiboan bukatuko zela iragarri zuen eta, AEBek bertatik alde egiteko aukera izanen zuten bitartean, Alemaniak halabeharrez errusiarrei aurre egiten amaituko zuela, bake-hitzarmenak suntsitzeagatik nazioarteko zuzenbidea hautsi duen guda batean parte hartuz.
Europak AEBen lekua har lezakeen ideiak haien inteligentzia, logistika, armak eta plangintza ordezkatuz, fantasia da. Hori ez da gertatuko. Europarrek ez dute diru nahikorik, ez industria ahalmenik, ez borondate politikorik eta ez elkartasunik.
Europarrak Washingtonen aurka oso gogor agertu dira. Badirudi Trumpen bake ahalegina saboteatu nahi dutela.
AEBetara depresiotik gertu egon daitekeen atzeraldi ekonomiko handia dator. Europan geroa are larriagoa izan daiteke. Beraz, zentzugabea da ez dituzun eta sortuko ez dituzun ehunka mila milioi euro gastatzea eta gero Errusiako Estatuaren aurkako kanpaina militar handi bat finantzatzea. Ukrainan sartu eta Errusiaren aurka egiteko ideia fantasiazko zentzugabekeria hutsa da.
Jendeak galdetzen du Putin presidenteak zergatik ez duen modu erabakigarriagoan jokatu. Pazientziaz jokatzen ari dela uste dut.
2022ko urtarrilean, Errusiarentzat hau kontu existentziala dela esan nuen eta, beraz, Ukrainan sartuko zirela. Era berean, esan nuen zalantza handia nuela NATOk Errusiaren aurka jotzen bazuen, gerratik bizirik aterako ote zen. Gerra amaitzerako NATO ere amaitua egonen zela erantsi nuen.
NATOk aspaldiko urteetan ez du helburu arrazionalik izan. Eta are gutxiago izateko arrazoirik. 1992an, nazioarteko baldintzak ikusita, denok esan genuen egin genezakeen onena Europatik alde egitea zela. Kasu horretan, gaur beste panorama bat egonen litzateke Europan.
NATO, Europar Batasuna bezala, egitasmo irrealista da. Izan ere, Europako historian, Berlindik etorritako perspektibak beti izan dira Parisko perspektiben oso bestelakoak. Munduaren ikuspegia Erroman eta Stockholmen ez da berdina. Bestela esanda, bizi zaren lekuaren arabera ikusten duzu mundua. Desafiatzen dituen edonorengandik defendatzeko, europar guztiek harmoniaz eta betirako bat egitearen ideia ez da errealista. Inoiz ez dituzu espainiar, portugaldar, italiar eta frantziarrak liluratuko Balkanetako, Asiako edo beste lekuren bateko gerretan borrokatzeko ideiarekin.
Mendebaldeko Europako ekonomiak kolapsatu eginen dira eta gobernuak eroriko. Une honetan, politika globalista hondoratzeko arriskutan da, eta Europarentzat eta guretzat oso gauza ona dela uste dut. Baina, aldi berean, aurretik egun zailak izanen dituzte frantziarrek, alemaniarrek eta britainiarrek. Merz, Macron eta Starmer eta buruzagi globalista guztiak baztertuak izanen dira. Pazientzia izan behar dugu, besterik ez. Globalismoak ez du funtzionatu. Estatu subiranoen planeta baterantz goaz.
Europaren patua lehenik zatikatzea da. Aurrerago, hainbat eskualde elkartuko dira. Irudika nezake Eskandinavia Finlandia, Suedia, Danimarka, Lituania, Letonia, Estonia eta Alemaniarekin elkartzen Europako ipar-ekialdeko segurtasun-eremu batean. Mediterraneoan sor litekeen beste aliantza bat ere ikus dezaket, eta ipar-mendebaldean beste bat, non norvegiarrek nahiago izanen luketen britainiarrekin, AEBekin eta Kanadarekin aliatuta egon. Gauza horiek urte askotan zehar izandako garapenaren ondorio natural gisa gertatuko direla esanen nuke. Munduko ordena zaharra dagoeneko joana da.
Gero eta europar gehiago konturatzen ari da Europan gerrara joanda ez dagoela deus irabazteko. Zelenski kargutik kendu behar da. Gizon honek Ukrainaren eta bertako biztanleen azken apurrak suntsituko ditu. Hori ez zaio inori interesatzen. Ezta errusiarrei ere, zeren, nahi izan balute, oso bestela eramanen zuketen gerra. Ukraina berreskuratu nahi dugu. Ahal den neurrian biztanleria itzultzea nahi dugu. Herrialde emankor eta arrakastatsua izatea nahi dugu. Zelenski hor dela ez ditugu helburuak lortuko.
Beste lidergo bat behar da Kieven. Zenbat eta beranduago egin aldaketa, orduan eta gehiago aurreratuko dute errusiarrek eta handiagoa izanen da kolapsoa Ukrainan. Hori gertatu ezkero, ia ezinezkoa izanen da Ukraina suspertzea. Egonkortasunerako ez da errezeta egokia herrialde oso bat suntsituta edukitzea.
Ez dugu beste gerra bat eraginen duen egoerarik nahi. Badirudi britainiarrek, frantsesek eta, neurri txikiagoan, alemaniarrek interes handia dutela egungo suak piztuta mantentzeko. Beraz, suaren zatirik handiena itzaltzea lortzen baduzu ere, gerora susper daitezkeen txingarrak dituzu. Honek ez du zentzurik. Kanoi-haragi gisa erabiliak izaten ari direla ohartzen hasiak dira ukrainarrak.
NATOk ez du luze iraunen. Kezkagarriagoa da politikari batzuek sortzen duten atmosfera pozoitsua, errusiarrei ez dituzten asmoak egotzita, Pariseraino iristea adibidez. Zentzugabea da. Ez dute egiteko asmorik. Ez dute interesik horretan. Errusian egondako edonork badaki han inork ez duela gerrara joateko interesik. Putini buruz, ez dut uste azken 100 urteetan Errusiako boterearen gailurrean egon den inor gehiago saiatu denik gerrak ekiditeko. Errusia oparoa eta egonkorra nahi du. Azkenaldian adierazi duen bezala, ez dute lurralde gehiago behar.
https://youtu.be/P7eQ-FJqcRU?si=xFqE9VYZ3yOjWWl_
joan mari beloki kortexarena
2025-04-01
Iruzkinak
Utzi iruzkina: