Asuncionen osta bere

Eguenian alde ein nauen Filadelfiatik. Izugarrizko berotasunegaz, eta ez zan jendearen partetik, eguzkiarenetik baino. Autobusera sartu eta abiatu. Autobusak itxaroten egoan edonor hartzen eban, eta atoan autobuse mukuru ebilan. Zortzi orduten eserite ezezagun baten ondoan, jendea sartu eta kokatzen zan bitartean, eta lantzien-lantzien baton bat jaisten zan. Eta hor ikusi nauen joakeran ikusi ezin izin neuana: Chaco-a.

Errepidetik ikusi leike

oso paisaia bortitza

ikusi arren batzutan nonon

gizatasunaren printza

zuhaitz lakarrak, kaktus handiak

basamortuaren hitsa

imajinatu Espainia erdia

baina dan-dana sasitza.

Lur gehienean ez da inor bizi

dala edozein urtaro

behi mehe batzuek eta kotorrek

daukie lur hau abaro

baina ez pentsa horrexegatik

lur hau danik hain arraro

badaezpada guzti-guztia

ondo hesituta dago.

Bide ertzetan baina badagoz

aintzirak uragaz franko

bertan urtean zehar edonoz

egarria asetzerako

ganaduzale batzuek hortxe

eginak probetxurako

Jakin daiteke holan dirala

karratuak diralako.

Eta tartean euren ertzetan

landarak dabiz nonahitik

lertxun handiyek ta arranoak

elkarri zelatatutik

bestelakoak be agertuko

direz edateko handik

han bizitzeko patariyak ez

dau behar bape baimenik.

Akats handiya lur honek deko

ta behar dogu gogora

hotz-beroa da izugarria

beroa esanda hoba

gradutan hasi kontatzen eta

errez galtzen da mejora

ze egunero igongo da ha

hogeita hamarretik gora.

Hegoaldera gerturatzean

aldaketea hasi da

zuhaitz altuak zelai berdeak

hortxe datoz agerira

saldo gehiago zelai gehiago

datoz horrela begira

lehengo sastrakak pausorik pauso

larre berde bihurtzen dira.

Eta Asuncionera iritsi nentzanerako gau zarratue zan, beraz hor paisaia gitxi egoan begiratzeko.