Amaia Zubiriaren hitzak, ekainaren 4ko eserialdian.

---

Bake parternalista ez da bakea. Justizi gabeko pake santua. “Hobe isilik egotea” hainbeste urteetan bizi izan ohi dugun bezala, ez da bakea. Bake autoritarioa, ezta ere.

 

Ez naiz konformatzen sentitzen ez naizena derrigortzen nauen bake legeztatu baten barnean. Hor ez naiz bakean sentitzen.Halere sometitu egiten naiz, bizitza bakarra dugula jakitun.

 

Hitza besterik ez dut libre eta bera darabilkit.Pentsakizuna besterik ez dut libre eta hark narama.

 

Ez naiz probokazioan erortzen gure herriari eta niri komeni ez zaigulakoan. Nire disidentzi lagunen bila nator, jakinik etsaia ere gertu, desagerian, zelatan daukagula.

 

Koldar naiz eta dastatuko minaren, Pozoiaren beldur. Ihesle. Sikiera sentituko banu nire bizitza emateak ukatutako herri bati bere arima itzuliko liokeela... Baina ez dut ariman sinesten. Horra.

 

Kromañonei bezala kromletx borobilaren gerizpean babesten gaituela sinetsi nahi dut eta honek bakea sortzen dit.Agian gutxi dela senti dezake askok.Txikia, agian. Baina ez da inposatua, ez da paternalista eta nahi dugulako gaude gaur hemen.

 

Amaia Zubiria

Aurreko hitzez gainera, bi kantu entzuteko zortea izan genuen bertaratu ginenok: "Nabil" eta "Xoxo beltza". Esker mila, Amaia!!